Het axillaire zweten vormt voor de hedendaagse westerse mens een probleem, getuige het enorme aanbod van allerlei anti-transpiratiemiddelen en deodorantia. Bij een overmatige zweetproduktie welke niet meer in verhouding staat tot de fysiologische behoefte, is er veelal sprake van een primaire – idiopathische of essentiële – vorm. De secundaire hyperhidrosis, bijvoorbeeld ten gevolge van thyreotoxicose, ziekte van Hodgkin, tuberculose of soms ook het gebruik van tricyclische antidepressiva, komt vaker gegeneraliseerd voor. Degenen met een overmatige axillaire vochtproduktie voelen zich vaak door schaamte beperkt in hun sociale activiteiten. Alvorens de arts om een oplossing te vragen, hebben deze patiënten doorgaans alle commerciële lokale middelen uitgeprobeerd.
Fysiologie en pathofysiologie
Naast het onderscheid tussen een primaire en secundaire vorm dient er een verschil gemaakt te worden tussen het overmatige zweten en de onwelriekende transpiratie. In het eerste geval spreekt men van hyperhidrosis (ook ephidrosis), in het tweede geval van hircisme (ook bromidrosis of…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties