Adjuvante regionale geïsoleerde perfusie van de extremiteiten bij patiënten met een melanoom in stadium I dikker dan 1,5 mm

De toepassing van regionale geïsoleerde perfusie met melfalan als adjuvante behandeling bij patiënten met een stadium I-melanoom van een extremiteit is controversieel. In dit retrospectieve onderzoek werden de resultaten van 227 geperfundeerde patiënten uit het Academisch Ziekenhuis te Groningen vergeleken met 238 zorgvuldig gematchte, niet-geperfundeerde patiënten uit 5 ziekenhuizen in Nederland en Westfalen. Bij alle patiënten vond ruime lokale excisie van het primaire melanoom plaats, dat steeds een dikte had van 1,5 mm volgens Breslow of meer. Een ‘proportional hazards’ regressie-analyse bracht enkele significante prognostische factoren aan het licht waarvan naast infiltratiediepte, ulceratie, leeftijd en geslacht tumordikte de meest belangrijke bleek te zijn. Als voor deze factoren gecorrigeerd werd, was er geen statistisch significant effect van perfusie aan te tonen op het verloop van de ziekte, met name niet op het ontstaan van een recidief in de geperfundeerde extremiteit (p = 0,61), op het ontstaan van regionale lymfkliermetastasen (p = 0,11), op het ontstaan van metastasering op afstand (p = 0,73), op het ziektevrije interval (p = 0,42) en op de overlevingsduur (p = 0,90). Ook bij subgroepanalyse werd er voor adjuvante perfusie geen statistisch significant voordeel gevonden.