Artikel voor onderwijs en opleiding

Moeheid

Moeheid NTvG
Luisteren
Peter Lucassen
Sonja van Ockenburg
Rijk Gans
Judith Rosmalen
Tim olde Hartman
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2022;166:D6282
Abstract

In de rubriek ‘Leerartikel’ beantwoorden experts veelvoorkomende vragen over een bepaald onderwerp. Test je kennis met de onlinetoets.

Op de hoogte blijven van nieuwe leerartikelen, compleet met geaccrediteerde toetsvragen en luisterversie?
⚡Schrijf je gratis in op een e-mail alert door het dossier Leerartikelen te volgen.⚡

Toets voor nascholing

Aan dit leerartikel is een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kan verdienen. De toets is beschikbaar tot 8 juni 2024.

Maak de toets
Overzicht van te behalen accreditatiepunten
Specialisme Punt(en)
Alle BIG-erkende specialismen 1
  • Deze toets geldt voor alle BIG-erkende specialismen en levert je 1 nascholingspunt op. De toets is geaccrediteerd door ABAN, NAPA, KNMP en NVZA.
  • De toets telt mee binnen en buiten het eigen vakgebied voor medisch specialisten, huisartsen, sociaal geneeskundigen,specialisten ouderengeneeskunde, apothekers en physician assistants. De accreditatie geldt niet voor verpleegkundig specialisten.
  • De toewijzing van punten verloopt via PE-online (het herregistratiesysteem) na het invullen van je BIG-nummer.

Samenvatting

Veel mensen met moeheid gaan niet naar een arts. Bij ongeveer een kwart van de patiënten die vanwege moeheid naar de huisarts gaan, hebben de klachten een somatische of psychosociale oorzaak. Vanwege de lage prevalentie van somatische oorzaken moet de huisarts terughoudend zijn met aanvullende diagnostiek; goed lichamelijk onderzoek is wel aangewezen. Bij langdurige moeheid (> 6 maanden) is het zinvol om meer onderzoek te doen. Het is nuttig de familieanamnese uit te diepen en te letten op bloedverwantschap, met het oog op zeldzame ziekten. Verder is uitgebreid bloedonderzoek van belang, net als aandacht voor slaapstoornissen; moeheid en slaapproblemen zijn nogal eens met elkaar verweven. Verwijzing naar een specialist is verstandig, omdat die bekend is met de zeldzamere ziektebeelden. De prognose van langdurige moeheid is slecht, zeker als voldaan wordt aan de criteria voor het chronische-vermoeidheidssyndroom. Langdurige moeheid kan worden behandeld met psycho-educatie, lichamelijke activiteit en specifieke therapieën gericht op slaapstoornissen.

Luisterversie

Het audiobestand van dit artikel is alleen toegankelijk voor abonnees. Log in om het artikel te beluisteren.

Inloggen
Auteursinformatie

Radboudumc, Research Institute of Health Sciences, afd. Eerstelijnsgeneeskunde, Nijmegen: dr. P.L.B.J. Lucassen, huisarts niet praktiserend en senioronderzoeker; dr. T.C. olde Hartman, huisarts en senioronderzoeker. UMCG, Groningen. Afd. Interne Geneeskunde: dr. S.L. van Ockenburg, internist-endocrinoloog in opleiding; prof.dr. R.O.B. Gans, internist. Afd. Interdisciplinair Centrum Psychopathologie en Emotieregulatie: prof.dr. J.G.M. Rosmalen, immunoloog en epidemioloog.

Contact T.C. olde Hartman (tim.oldehartman@radboudumc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur Belangenverstrengeling
Peter Lucassen ICMJE-formulier
Sonja van Ockenburg ICMJE-formulier
Rijk Gans ICMJE-formulier
Judith Rosmalen ICMJE-formulier
Tim olde Hartman ICMJE-formulier
Tim olde Hartman
Dit artikel is gepubliceerd in het dossier
10 vragen over
Huisartsgeneeskunde
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties