Els van Wijngaarden is universitair hoofddocent en onderzoeker aan de Universiteit voor Humanistiek. Zij is een van de auteurs van het artikel over 75-plussers met een doodswens (D5461).
Wat wilde u vroeger worden?
‘Modeontwerper; mijn eerste studie was Autonome Textiel in Rotterdam. Zo zie je maar dat een mens veelzijdig is. Over de ambivalenties van het voltooide leven dacht ik toen nog totaal niet na.’
Welke levende arts bewondert u en waarom?
‘De Amerikaanse arts Atul Gawande. In zijn boek Being Moral en de bijhorende Frontline-documentaire reflecteert hij openhartig op de “two big unfixables”, namelijk ouderdom en de dood. Hoewel zijn werk in een andere cultuur is gesitueerd, heeft het een universele relevantie. Gawande stimuleert ons om na te denken over onze eigen sterfelijkheid, en waar het in het leven uiteindelijk om draait. Zijn motto – “if it’s confusing, it’s interesting to me” – spreekt me ook erg aan.’
‘Mooi te zien hoe onderzoek het publieke debat kan voeden’
Wat was de beste stap in uw carrière?
‘Als hogeschooldocent een promotiebeurs binnenhalen en de overstap te maken naar…
Reacties