Wat is de beste aanpak bij de ziekte van Graves? De meeste patiënten beginnen met thyreostatica. Bij een recidief gaat de voorkeur naar radioactief jodium. Recent onderzoek suggereert echter dat thyreoïdectomie het snelste resultaat geeft. Is dat een reden om eerder te opereren? En waar geeft de patiënt eigenlijk de voorkeur aan?
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie.1 Nadat in 1880 thyreoïdectomie als eerste effectieve therapie voor de zieke van Graves werd beschreven, bleef dit decennialang de enige behandeling. In de jaren 40 werden thiouracilderivaten ontwikkeld als thyreostatica en werd radioactief jodium succesvol toegepast. In navolging van internationale richtlijnen, worden deze drie behandelopties ook in de Nederlandse richtlijn ‘Schildklierfunctiestoornissen (Revisie 2012)’ benoemd. Dankzij de decennialange ervaring zijn de voor- en nadelen van de behandelingen goed in kaart gebracht (tabel).
Behandelopties
Wereldwijd worden thyreostatica het meest gebruikt als behandeling van eerste keuze.1 Thyreostatica geven in tegenstelling tot de andere behandelopties geen risico op een blijvende hypothyreoïdie met levenslange indicatie voor levothyroxinesuppletie. Na behandeling gedurende 1-1,5 jaar is de kans op een recidief van de ziekte van Graves ongeveer 50%. Dat is hoger dan bij de andere behandelopties. Het risico op de potentieel levensbedreigende complicatie agranulocytose is…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties