Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
Stand van zaken en preventieve strategieën

Verdrinking bij kinderen in Nederland

Onderzoek
Bregje A. Ramp
Mariët van ’t Klooster
Matthijs de Hoog
N.J.G. (Koos) Jansen
H.M. (Anne Marie) Oudesluys-Murphy
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7396
Abstract
Abstract
Sluiten
Childhood drowning in the Netherlands

Objective

To investigate susceptible groups and risk factors for childhood drowning in the Netherlands with the aim of improving prevention campaigns.

Design

Prospective and partly retrospective.

Method

Information about drowning accidents in 2010 and 2011 was collected using two methods. Firstly, drowning – with or without a fatal outcome – was added to the list of conditions to be reported to the Netherlands Paediatric Surveillance Unit (NSCK). Paediatricians received a comprehensive questionnaire when they had reported on drowning. Additional information on drowning was collected from online media (news websites and online journals).

Results

A total of 82 reports of drowning were analysed (63 from the paediatricians’ survey and 19 additional reports from online media). Twenty-three children died as a result of drowning in the Netherlands in 2010 and 2011. Fifty-four percent of all cases of drowning were in children younger than 4 years. Boys were victims in 71% of the cases. Half (51%) of the accidents happened because the parents or caregivers lost sight of the children. In 27% of cases the accident took place in or around the home. Twenty-one children (26%) were victims of drowning in a public swimming pool and 5 of these children died.

Conclusion

Better and continuous supervision of young children could help prevent more cases of drowning. Open water in proximity to the home should be fenced off. Continuous good supervision is also essential in public swimming pools.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article. This study was financially supported by Stichting Kinderpostzegels Nederland.

Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen in het NTvG over public health.

Samenvatting

Doel

Onderzoek naar de risicogroepen voor en risicofactoren van verdrinking van kinderen in Nederland, ter verbetering van preventiecampagnes.

Opzet

Prospectief en deels retrospectief.

Methode

Gegevens over verdrinkingsaccidenten in de jaren 2010 en 2011 werden op 2 manieren verzameld. In de eerste plaats werd verdrinking (met en zonder fatale afloop) toegevoegd aan de lijst van te melden aandoeningen van het Nederlands Signaleringscentrum Kindergeneeskunde (NSCK). Kinderartsen ontvingen een uitgebreide vragenlijst als zij een melding van verdrinking hadden gedaan. Ook werd aanvullende informatie over verdrinkingen verzameld in online media (nieuwssites en onlinekranten).

Resultaten

In totaal werden 82 meldingen van verdrinkingen geanalyseerd (63 ingevulde vragenlijsten van kinderartsen en 19 aanvullende verslagen uit online media). In 2010 en 2011 overleden in Nederland 23 kinderen aan de gevolgen van verdrinking. Bij 54% van alle verdrinkingen waren de kinderen jonger dan 4 jaar. In 71% van alle gevallen waren de slachtoffers jongens. De helft van de ongelukken (51%) vond plaats doordat kinderen uit het zicht van ouders of verzorgers waren geraakt. 27% van de ongevallen vond plaats in en rondom het huis. 21 kinderen (26%) hadden een verdrinkingsaccident in een openbaar zwembad; 5 van deze kinderen overleden als gevolg van de verdrinking.

Conclusie

Door beter en continu toezicht op jonge kinderen kunnen meer verdrinkingen worden voorkomen. Open water in en om het eigen huis moet zo veel mogelijk afgeschermd worden. Ook in een openbaar zwembad is goed toezicht essentieel.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 35 2014

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7396
Vakgebied
Publieke gezondheidszorg
Auteursinformatie

Leids Universitair Medisch Centrum, Willem-Alexander Kinderziekenhuis, Leiden.

Drs. B.A. Ramp, medisch studente (thans: arts-assistente SEH, MC Haaglanden, Den Haag); drs. M. van ’t Klooster, medisch studente (thans: arts-assistente kindergeneeskunde, Kinderkrankenhaus Auf der Bult, Hannover, Duitsland); prof.dr. H.M. Oudesluys-Murphy, kinderarts-sociale pediatrie.

Erasmus MC, Sophia kinderziekenhuis, afd. IC Kinderen, Rotterdam.

Prof.dr. M. de Hoog, kinderarts-intensivist.

UMC Utrecht, Wilhelmina kinderziekenhuis, afd. IC Kinderen, Utrecht.

Dr. N.J.G. Jansen, kinderarts-intensivist.

Contact prof.dr. H.M. Oudesluys-Murphy (h.m.oudesluys-murphy@lumc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: ICMJE-formulieren zijn online beschikbaar bij dit artikel. Dit onderzoek werd financieel ondersteund door Stichting Kinderpostzegels Nederland. Veiligheid.nl heeft bij het onderzoek geadviseerd.

Auteur Belangenverstrengeling
Bregje A. Ramp ICMJE-formulier
Mariët van ’t Klooster ICMJE-formulier
Matthijs de Hoog ICMJE-formulier
N.J.G. (Koos) Jansen ICMJE-formulier
H.M. (Anne Marie) Oudesluys-Murphy ICMJE-formulier
Dit artikel is gepubliceerd in het dossier
Public Health
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties