Specialist en assistent-geneeskundige; tuchtrechtelijke verdeling van verantwoordelijkheden

- In every day hospital practice, the division of responsibility between specialists and assistant physicians plays an important role. This division of responsibility has repercussions in disciplinary judgements concerning the conduct of the supervisor and the assistant physician. The problem with this is that disciplinary law assumes individual liability. If a patient chooses to lodge a claim solely against the assistant physician then whether the assistant physician can appeal to shortcomings in the supervision is dependent upon the situation concerned. The supervisor is obliged to ensure that the necessary supervision is given or if the assistant physician indicates that a given task is beyond his own abilities then the supervisor should carry this out or find someone else to carry it out on his behalf. Within jurisprudence the value of protocols is becoming increasingly important.

Samenvatting

In de dagelijkse praktijk in ziekenhuisinstellingen speelt in belangrijke mate een verantwoordelijkheidsverdeling tussen specialisten en assistent-geneeskundigen. Die verantwoordelijkheidsverdeling vindt haar weerslag in de tuchtrechtelijke beoordeling van het handelen van de supervisor en de assistent-geneeskundige. Probleem daarbij is wel dat het tuchtrecht uitgaat van individuele aansprakelijkheid. Indien een patiënt ervoor kiest uitsluitend de assistent-geneeskundige aan te spreken is het afhankelijk van de omstandigheden of de assistent-geneeskundige zich op een tekortschietende begeleiding kan beroepen. De supervisor is verplicht voor de noodzakelijke begeleiding zorg te dragen dan wel de opdracht zelf uit te (laten) voeren wanneer de assistent-geneeskundige aangeeft dat een bepaalde opdracht de eigen bekwaamheid te boven gaat. Meer en meer speelt in de jurisprudentie de waarde van protocollen een rol.