Roken blijft slecht bij reumatoïde artritis

Bij rokende patiënten met reumatoïde artritis (RA) werkt een behandeling op basis van methotrexaat minder goed, ook in combinatie met prednison. Dit concluderen Mary Safy-Khan en collega’s van de Universiteit van Utrecht in hun recente publicatie in het Journal of Rheumatology (2021; online 1 februari).

Roken is niet alleen een risicofactor voor de ontwikkeling van RA, veel behandelingen voor RA zijn ook minder effectief bij rokers. Zo is uit eerdere onderzoeken al bekend dat zowel DMARD’s als methotrexaat minder effectief zijn bij rokende patiënten met RA. Voor de combinatie van methotrexaat en prednison was dit nog niet eerder onderzocht, terwijl patiënten met recent vastgestelde RA vaak een behandeling krijgen die corticosteroïden bevat.

De onderzoekers randomiseerden recent gediagnosticeerde RA-patiënten naar 2 groepen: de interventiegroep kreeg prednison en methotrexaat en de controlegroep kreeg een placebo en methotrexaat. Na 24 maanden bepaalden ze de ziekteactiviteit aan de hand van de DAS28: een score uit een beoordeling van 28 gewrichten.

Safy-Khan en collega’s vonden een toegevoegde waarde van prednison aan methotrexaat. Uit een subgroepanalyse van 213 patiënten bleek dat rokers na behandeling een significant hogere DAS28-score hebben. Het gemiddelde verschil met niet-rokers was 0,57 (95%-BI: 0,22-0,92). Er was geen verschil tussen de interventie- en controlegroep. De DAS28-score nam gedurende de behandeling ook minder af bij patiënten die meer rookten.

Het onderzoek van Safy-Khan en collega’s bevestigt het belang van stoppen met roken bij patiënten met RA.