Resultaten van niertransplantatie in Leiden, 1966-1994, en prognostische factoren

Evaluating prognostic determinants and results of renal transplantation.

Design

Descriptive study.

Setting

Leiden University Hospital, the Netherlands.

Methods

Follow-up of all 1289 patients who had a kidney transplantation in Leiden University Hospital between March 1966 and December 1994. The following determinants were investigated: age and sex of donors and recipients, HLA matching, type of immunosuppression, presensitisation, presence of diabetes mellitus, and living or post-mortem donor.

Results

Renal transplantation was very successful during the first few years, one-year graft survival dropped to 50 during the second decade and gradually increased to almost 90 during the last years. 5-year and 10-year graft survival were 65 and 50, respectively. The mean age of recipients increased from 32.8 years to 45.7 years, that of donors from 24.9 to 37.9 years. Duration of dialysis before transplantation increased from 19.7 months to 35.7 months. The introduction of cyclosporine and matching on the HLA-DR locus were responsible for better transplantation results. Other favourable prognostic factors were absence of diabetes mellitus, absence of panel reactive antibodies, kidney from a living donor, male donor and donor age between 20 and 50 years.

Conclusion

Both short term and long term results of renal transplantation improved in spite of a strong increase of mean donor age and mean recipient age and an increase of co-morbidity of the recipients. Introduction of HLA-DR matching and cyclosporine immunosuppression contributed to better graft survival.

Samenvatting

Doel

Analyse van prognostische factoren en resultaten van niertransplantatie.

Opzet

Descriptief onderzoek.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Leiden.

Methode

Follow-up van 1289 patiënten die tussen maart 1966 en december 1994 een niertransplantatie kregen in het Academisch Ziekenhuis Leiden. Als prognostische factoren werden leeftijd en geslacht van donor en ontvanger, ‘postmortale’ versus ‘levende’ donorstatus, HLA-matching, type immuunsuppressie en aanwezigheid van diabetes mellitus onderzocht.

Resultaten

De 1-jaarstransplantaatoverleving kwam na een zeer gunstige start tijdens de eerste jaren en een wat mindere periode tijdens het tweede decennium (50) geleidelijk op ongeveer 90. De 5-jaars- en 10-jaarstransplantaatoverleving waren respectievelijk 65 en 50. De gemiddelde leeftijd van ontvangers steeg van 32,8 naar 45,7 jaar en van donors van 24,9 naar 37,9 jaar. De dialyseduur vóór de transplantatie steeg van gemiddeld 19,7 naar 35,7 maanden. Van de onderzochte prognostische factoren leidde de introductie van ciclosporine voor de chronische immuunsuppressie en van HLA-DR-‘matching’ tot verbetering van de resultaten. Andere gunstige prognostische factoren zijn ontbreken van diabetes mellitus, in leven (verwant) zijn van de donor, man-zijn van de donor in de leeftijd van 20 tot 50 jaar, en ontbreken van panel-reactieve antistoffen voorafgaand aan transplantatie.

Conclusie

De korte- en lange-termijnresultaten van niertransplantatie zijn gunstig, ondanks een toegenomen gemiddelde leeftijd van donors en ontvangers en een toegenomen comorbiditeit van de ontvangers. Introductie van HLA-DR-matching en ciclosporine heeft in belangrijke mate bijgedragen aan de verbetering van de transplantatieresultaten.