Prevalentie en incidentie van depressie in Drentse verzorgingshuizen: hoger dan bij bejaarden in de algemene bevolking, maar lager dan in andere verzorgingshuizen

To determine the prevalence and incidence of major and minor depression in residential homes for the elderly in Drenthe, the Netherlands.

Design

Cross-sectional and longitudinal study.

Method

In eleven residential homes for the elderly in Drenthe, the point-prevalence rate of depressive disorders was determined at baseline (n = 479; mean age = 85 yrs). From the baseline-sample, 295 non-depressed subjects were available to estimate the incidence rate after six months. The diagnostic procedure consisted of two steps. Firstly, all of the subjects were screened for depression using the ‘Geriatric depression scale’. In the second step, those with a score > 10 were interviewed using the ‘Schedules for clinical assessment in neuropsychiatry’ (SCAN) to assess whether there were depressive disorders according to DSM IV criteria.

Results

The prevalence of major depression was 4.1 (95 CI: 2.3-5.9) and the same rate was found for minor depression. The 6-month incidence of major and minor depression combined was 2.1 (95 CI: 0.5-3.7).

Conclusion

The prevalence rate for depressive disorders obtained in our study, was twice as high as reported for the advanced elderly in the general population, whereas the rates were lower than those usually found in residential homes.

Samenvatting

Doel

Bepaling van prevalentie en incidentie van depressie bij Drentse verzorgingshuisbewoners.

Opzet

Transversaal en longitudinaal onderzoek.

Methode

In 11 verzorgingshuizen in Drenthe werden 479 bewoners (gemiddeld: 85 jaar) geïnterviewd. Bij de respondenten zonder depressie tijdens de eerste meting én die een tweede maal onderzocht konden worden (n = 295) werd na 6 maanden de incidentie gemeten. De diagnostische procedure bestond uit twee fasen. Na screening met de ‘Geriatric depression scale’ werden personen met een score > 10 onderzocht met de ‘Vragenschema's voor de klinische beoordeling in de neuropsychiatrie’ (SCAN) om een eventuele DSM-IV-diagnose ‘depressie’ te stellen.

Resultaten

De prevalentie van ‘depressieve stoornis’ was 4,1 (95-BI: 2,3-5,9), evenals van beperkte depressie. De 6-maandsincidentie van depressieve stoornissen en beperkte depressies samen was 2,1 (95-BI: 0,5-3,7).

Conclusie

De prevalentie van depressieve stoornissen was 2 maal zo hoog als gerapporteerd bij hoogbejaarden in de algemene bevolking, terwijl de cijfers lager waren dan gewoonlijk in verzorgingshuizen.