Perinatale sterfte in Delft en omstreken, 1983-1992: verdere reductie mogelijk door gerichte aandacht voor letale congenitale afwijkingen en placenta-insufficiëntie

To establish the distribution of perinatal mortality over the various levels of obstetrical care, taking into account the various causes of perinatal mortality.

Design

Prospective, descriptive.

Methods

Data were collected on all parturitions of women living in the region Delft-Westland-Oostland (DWO), the Netherlands, during the period 1983-1992, regardless of the ultimate setting of the parturition. A prospective regional registration system for perinatal mortality in the region was matched with the registration by the Central Statistics Office (CBS). With anonymous linking, duplicatures could be excluded. The causes of death were assessed by a gynaecologist, a paediatrician and a child pathologist. It was determined for all cases of perinatal mortality whether the antenatal care had been under the final responsibility of a midwife or a general practitioner (primary care), either at home or in the outpatient clinic, or under the final responsibility of a gynaecologist (secondary care).

Results

In the decade studied, 28,983 children were born in the DWO region; 51 under primary care management. The actual perinatal mortality of the region was calculated as amounting to at least 247 cases (0.85). In 26 (n = 64) of these, the childbirth was managed under primary care responsibility, in 43 (n = 106) after risk selection from primary to secondary care, in 14 (n = 34) under the exclusive responsibility of secondary care and in 17 (n = 43) after risk selection from secondary to tertiary care. The most frequent causes of death were progressive placental insufficiency and lethal congenital anomalies.

Conclusions

The results show that further decrease of perinatal mortality may be achieved by risk selection (in primary care) with regard to lethal congenital anomalies and acute or progressive placental abnormalities. The perinatal mortality is so low (0.85) that further medicalization of childbirth may be expected to contribute only little to a further decrease of the perinatal mortality figures.

Samenvatting

Doel

Het vaststellen van de verdeling van perinatale sterfte over de verschillende echelons van verloskundige zorg, waarbij de verschillende oorzaken van perinatale sterfte worden betrokken.

Opzet

Prospectief, descriptief.

Methoden

Van alle bevallingen van vrouwen woonachtig binnen de regio Delft-Westland-Oostland (DWO) werden gedurende de periode 1983-1992 de gegevens verzameld, ongeacht de uiteindelijke plaats van bevalling. Een prospectief regionaal registratiesysteem voor perinatale sterfte binnen de regio werd gekoppeld aan de registratie van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Bij anonieme koppeling konden dubbeltellingen worden uitgesloten. De doodsoorzaken werden beoordeeld door een gynaecoloog, een kinderarts en een kinderpatholoog. Bij alle gevallen van perinatale sterfte werd nagegaan of de antenatale zorg op dat moment plaatsvond onder eindverantwoordelijkheid van een verloskundige of een huisarts (eerste lijn), zowel thuis als poliklinisch, danwel onder eindverantwoordelijkheid van een gynaecoloog (tweede lijn).

Resultaten

Gedurende de onderzochte 10 jaar werden in de regio DWO 28.983 kinderen geboren; 51 onder leiding van de eerste lijn. De werkelijke perinatale sterfte van de regio werd berekend op tenminste 247 gevallen (8,5 promille). In 26 (n = 64) daarvan vond de bevalling plaats onder verantwoordelijkheid van de eerste lijn, in 43 (n = 106) na risicoselectie vanuit de eerste naar de tweede lijn, in 14 (n = 34) uitsluitend onder verantwoordelijkheid van de tweede lijn en in 17 (n = 43) na risicoselectie vanuit de tweede naar de derde lijn. De meest voorkomende doodsoorzaken waren progressieve placenta-insufficiëntie en letale congenitale afwijkingen.

Conclusies

De resultaten gaven aan dat verdere reductie van perinatale sterfte kan worden bereikt door risicoselectie (in de eerste lijn) ten aanzien van letale congenitale afwijkingen en acute of progressieve placenta-afwijkingen. De perinatale sterfte is zo gering (8,5 promille) dat verdere medicalisering van de partus weinig aan een verdere daling van de perinatale sterftecijfers zal kunnen bijdragen.