Dames en Heren,
Oxalaatnefropathie is een zeldzame oorzaak van nierfalen. Hoewel er verschillende vormen van oxalaatnefropathie zijn, richten wij ons in dit artikel op enterische oxalaatnefropathie (EON). Aan de hand van 2 casussen en een bespreking van de pathofysiologie geven wij handvatten om dit ziektebeeld beter te herkennen.
Patiënt A, een vitale, slanke 70-jarige gepensioneerde man, is sinds zijn 27e levensjaar bekend met ‘late-onset’ diabetes mellitus type 1, zonder tekenen van eindorgaanschade. Hij heeft 10 jaar geleden een coronaire bypassoperatie (CABG) ondergaan.
Patiënt werd doorverwezen vanuit een ander centrum vanwege een onbegrepen achteruitgang van zijn nierfunctie. Zijn serumcreatinineconcentratie was gestegen van 80 naar 320 μmol/l (referentiewaarde: 62-105). Deze stijging kwam per toeval aan het licht bij een halfjaarlijkse controle in het kader van zijn diabetes. Behoudens een verminderde eetlust en vettige ontlasting had patiënt geen klachten. Anderhalve maand vóór zijn komst was hij behandeld met levofloxacine vanwege een urineweginfectie. Fysisch-diagnostisch onderzoek was behoudens een licht verhoogde bloeddruk van 150/85 mmHg niet-afwijkend.
Een echo van de nieren toonde geen hydronefrose. Het urinesediment bevatte geen kristallen, erytrocyten, leukocyten of eiwitten (inactief sediment), wat een glomerulonefritis onwaarschijnlijk maakte. Histopathologisch onderzoek van een nierbiopt liet het beeld zien van een tubulo-interstitiële nefritis…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties