Oplosbare T-cel-membraanmoleculen; een maat voor T-celactivatie in vivo

Klinische praktijk
R.Q. Hintzen
R.A.W. van Lier
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1992;136:1442-5

Inleiding

Activatie van T-cellen treedt op na herkenning door deze cellen van lichaamsvreemde peptiden op antigeen-presenterende cellen (APC). Deze activatie gaat gepaard met een veelheid aan moleculaire, biochemische en cellulaire veranderingen.12 Deze veranderingen vormen de basis van de overgang van de rustende T-cel naar de geactiveerde T-cel, die in staat is diverse effectorfuncties, zoals helper-, cytolytische en suppressorfuncties, uit te oefenen.

Naast een toename in celgrootte en veranderingen in de dichtheid van het chromatine, wordt waargenomen dat de geactiveerde T-cellen een verscheidenheid aan cytokinen secerneren. Die kunnen zich binden aan reeds aanwezige of nieuw tot expressie gebrachte receptoren voor deze factoren op de membraan van T-cellen en andere cellen. De synthese van deze groeifactoren en van hun receptoren begint vaak al vóór het tijdstip van DNA-synthese en celdeling.

De best bestudeerde en waarschijnlijk ook in vivo belangrijkste groeifactor voor T-cellen is het interleukine-2 (IL-2).3 De synthese van…

Auteursinformatie

Centraal Laboratorium voor de Bloedtransfusiedienst van het Nederlandse Rode Kruis en Laboratorium voor Klinische en Experimentele Immunologie van de Universiteit van Amsterdam, afd. Klinische Virologische Immunologie, Postbus 9190, 1006 AD Amsterdam.

R.Q.Hintzen; dr.R.A.W.van Lier, immunoloog.

Contact dr.R.A.W.van Lier

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties