Oorzaken, behandeling en beloop bij zuigelingen die vanwege excessief huilen waren opgenomen op de kinderafdeling van de Isala klinieken te Zwolle, 1997/'03

Evaluation of the strategy of admitting excessively crying infants after no improvement is seen following measures taken by the family physician.

Design

Retrospective.

Method

By studying medical records, data were collected for all infants who were admitted to the paediatric department of the Isala clinics in Zwolle because of excessive crying in the period 1997/’03. Excessive crying here was defined as ‘crying that was regarded by the parents as excessive’, whereby strict time criteria did not have to be met.

Results

In the study period of 6.5 years, 88 children were admitted because of excessive crying: 51 boys and 37 girls, with an average age of 10 weeks (range: 0.5-40). Measures taken without success prior to referral included: hypoallergenic feeding in 51 cases (58), alternative medical treatment in 18 (20) and antacids in 9 (10). In 3 patients (3) a possible cause of the excessive crying was identified and improvement occurred after treatment: cow’s milk allergy (n = 2) and recurrent respiratory tract infections caused by a humoral immunodeficiency (n = 1). Clinical indications for an underlying cause were present in another 8 patients but this could be neither confirmed nor excluded. In 77 patients (88) the crying rapidly improved within a few days without a specific intervention. In most children, hypoallergenic feeding could be replaced by regular cow’s milk formulas without any problems. After discharge, there were 10 re-admissions for excessive crying (11).

Conclusion

In the majority of infants admitted to hospital for excessive crying, no underlying cause was found and the crying rapidly improved within a few days without a specific intervention. We therefore recommend that excessively crying infants merely be observed clinically for several days. There is no indication for immediate diagnostic or therapeutic interventions. It is important, however, to counsel parents about their own anxiety and distress and the influence these may have on the infant’s crying behaviour.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:472-7

Samenvatting

Doel

Evalueren van de strategie om excessief huilende zuigelingen op te nemen, nadat verbetering was uitgebleven met maatregelen in de eerste lijn.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Met statusonderzoek werden gegevens verzameld van alle zuigelingen die vanwege excessief huilen waren opgenomen op de kinderafdeling van de Isala klinieken in Zwolle in de periode 1997/’03. Hierbij werd excessief huilen gedefinieerd als ‘huilen dat door ouders als excessief werd beschouwd’, waarbij niet voldaan hoefde te worden aan strikte tijdscriteria.

Resultaten

In de onderzoeksperiode van 6,5 jaar waren 88 kinderen wegens excessief huilen opgenomen: 51 jongens en 37 meisjes, met een gemiddelde leeftijd van 10 weken (uitersten: 0,5-40). Vóór verwijzing waren zonder succes toegepast: hypoallergene voeding (n = 51; 58), alternatieve geneeswijzen (n = 18; 20) en behandeling met antacida (n = 9; 10). Bij 3 patiënten (3) was een mogelijke oorzaak voor het vele huilen gevonden, en een verbetering na behandeling hiervan: koemelkallergie (n = 2) en recidiverende luchtweginfecties bij een humorale immuundeficiëntie (n = 1). Bij 8 patiënten waren er klinische aanwijzingen voor een onderliggende medische oorzaak, maar deze was bevestigd noch uitgesloten. Bij 77 patiënten (88) normaliseerde het huilpatroon binnen enkele dagen zonder specifieke interventie. Hypoallergene voeding was bij de meeste kinderen zonder problemen vervangen door reguliere koemelkhoudende zuigelingenvoeding. Heropname vanwege recidief van excessief huilen na ontslag trad op bij 10 patiënten (11).

Conclusie

Bij de meeste zuigelingen die waren opgenomen in verband met excessief huilen was er geen onderliggende oorzaak gevonden en normaliseerde het huilpatroon binnen enkele dagen zonder specifieke interventie. Op grond hiervan adviseren wij om bij excessief huilende baby’s te volstaan met klinische observatie gedurende enkele dagen. In eerste instantie is er geen indicatie voor aanvullend onderzoek of medische interventies. Wel is het van belang aandacht te besteden aan verdriet en spanning bij de ouders en de relatie die dit kan hebben met het huilgedrag van het kind.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:472-7