Ontwikkeling van de tweedelijns-Arbo-dienstverlening: naar geïntegreerde ketens van verzekeraars en zorgaanbieders

To describe the development of the second-line Occupational Health Services and the role of private insurance companies in it over the period 1994-1999.

Design

Descriptive cross-sectional study.

Method

Data were collected in 1999 from written documents and supplementary interviews with the five largest private providers of disability insurance, the National Insurance Institute, nine Occupational Health Services of differrent natures and 24 institutions for second-line occupational health service.

Results

After the privatization of the Health Law in 1996 and parts of the Law on disability Insurance, most employers covered the risk of continued payment of wages in case of disability with private insurers. These attempted to keep claims down by active engagement in arbitration, treatment and diagnostics of disabled employees so as to counteract avoidable absenteeism. Under the influence of the insurance companies, a trend developed toward integrated nation-wide chains in which the services provided by insurers, by occupational health services and by implementing institutions are geared for one another.

Conclusion

Commercial provision of Occupational Health Service is a new, demand-active form of care provision in which the financier plays a key part. This provision of services supplied important innovating impulses for health care in its entirety because of its large scale, strong protocolling of processes and management on the basis of continuous cost-benefit analyses. A lucid and socially acceptable regulation of commercial providers of occupational health services was lacking.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van de ontwikkeling van de tweedelijns-Arbo-dienstverlening en de rol van de particuliere verzekeraars hierbij, over de periode 1994-1999.

Opzet

Beschrijvend dwarsdoorsnedenonderzoek.

Methode

Gegevens werden in 1999 verzameld vanuit schriftelijke documenten van en aanvullende interviews met de 5 grootste particuliere aanbieders van arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, het Landelijk Instituut Sociale Verzekeringen, 9 Arbo-diensten van uiteenlopende signatuur en 24 instellingen van tweedelijns-Arbo-dienstverlening.

Resultaten

Na de privatisering van de Ziektewet in 1996 en van delen van de Wet op de Arbeidsongeschiktheidsverzekering, brachten de meeste werkgevers het risico van loondoorbetaling bij arbeidsongeschiktheid onder bij particuliere verzekeraars. Dezen trachtten hun schadelast te beperken door zich actief bezig te houden met bemiddeling, behandeling en diagnostiek bij arbeidsongeschikten om zo vermijdbaar verzuim tegen te gaan. Onder invloed van verzekeringsbedrijven was er een ontwikkeling naar geïntegreerde landelijke ketens waarin de dienstverlening van verzekeraars, die van Arbo-diensten en die van uitvoeringsinstellingen op elkaar werden afgestemd.

Conclusie

Commerciële Arbo-dienstverlening was een nieuwe, vraaggestuurde vorm van zorgverlening waarin de financier een sleutelrol vervulde. Deze dienstverlening bood belangrijke innoverende impulsen voor de hele gezondheidszorg door haar grootschaligheid, sterke protocollering van processen en sturing op basis van voortdurende kosten-batenanalysen. Een heldere en maatschappelijk acceptabele regulering van commerciële Arbo-dienstverlening ontbrak.