Meticillineresistente Staphylococcus aureus (MRSA) in de gemeenschap

Staphylococcus aureus (MRSA) in the community

- Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) infections have been confined to healthcare centres for decades.

- However, MRSA infections are increasingly seen in young healthy individuals with no exposure to healthcare centres.

- These community-acquired MRSA (CA-MRSA) strains differ from healthcare-associated MRSA (HA-MRSA) strains in various ways.

- For example, CA-MRSA is strongly associated with the staphylococcal cassette chromosome mec (SCCmec) type IV and the toxin Panton-Valentine leukocidin.

- CA-MRSA spreads relatively easily but often remains susceptible to non-β-lactam antibiotics.

- Given the epidemic potential of CA-MRSA strains, there is a high probability that the number of CA-MRSA infections will increase in the Netherlands. In order to prevent and control CA-MRSA outbreaks in the community successfully, the restrictive Dutch antibiotic policy must be followed with strict infection prevention measures.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:401-7

Samenvatting

- Infecties met meticillineresistente Staphylococcus aureus (MRSA) hebben zich gedurende decennia beperkt tot gezondheidsinstellingen.

- De laatste jaren verschijnen er echter steeds meer berichten van MRSA-infecties bij jonge, gezonde personen die niet eerder in het ziekenhuis zijn geweest.

- Deze uit de gemeenschap afkomstige MRSA (CA-MRSA) verschilt in diverse opzichten van ziekenhuis-MRSA (HA-MRSA).

- Zo hangt CA-MRSA sterk samen met het stafylokokkencassettechromosoom mec (SCCmec) type IV en het toxine panton-valentineleukocidine.

- CA-MRSA kan zich relatief makkelijk verspreiden, maar is doorgaans nog gevoelig voor niet-β-lactamantibiotica.

- Gezien de epidemische potentie van CA-MRSA is de kans groot dat infecties met deze stam in Nederland in de toekomst zullen toenemen. Om CA-MRSA-uitbraken in de gemeenschap met succes te controleren en te voorkomen, dient het restrictieve Nederlandse antibioticabeleid te worden gevolgd, met stringente infectiepreventiemaatregelen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:401-7