Melioidosis

- A 34-year-old woman presented two weeks after a visit to Burma with fever peaking up to 39°C, chills, non-productive cough, headache, muscle pain, shortness of breath and a painful swelling on the left lower leg. She was treated immediately with intravenous amoxycillin-clavulanic acid. The Gram negative causative agent of melioidosis, Burkholderia (previously Pseudomonas) pseudomallei, was cultured from samples taken beforehand. The patient then received ceftazidime. She recovered. In view of the risk of relapse she was treated with amoxycillin-clavulanic acid for a further six months. Melioidosis is endemic in Southeast Asia and Northern Australia. It is rarely seen outside these areas. The clinical spectrum of the disease is wide and varies from fulminating sepsis to a subclinical disease and may affect any organ system, usually the lungs. The mortality of the septicaemic form after adequate treatment is 40. Surviving patients have a high relapse rate (4-20). Melioidosis can become chronic with formation of abscesses or can remain subclinical for many years, probably because the microorganism can survive within phagocytic cells with a risk of reactivation at moments of immunosuppression. The optimal treatment consists of ceftazidime intravenously for at least two weeks followed by an eradication phase consisting of oral antibiotics for at least 3 months.

Samenvatting

Een 34-jarige vrouw presenteerde zich 2 weken na een verblijf in Birma met piekende koorts tot 39°C, koude rillingen, niet-productieve hoest, hoofdpijn, spierpijn, kortademigheid en een pijnlijke zwelling op het linker onderbeen. Zij werd direct behandeld met amoxicilline-clavulaanzuur intraveneus. Uit eerder afgenomen monsters werd Burkholderia (voorheen: Pseudomonas) pseudomallei gekweekt, de Gram-negatieve verwekker van melioidosis. Vervolgens kreeg patiënte ceftazidim. Zij herstelde. Gezien de kans op recidief werd zij gedurende zes maanden nabehandeld met amoxicilline-clavulaanzuur. Melioidosis is endemisch in Zuidoost-Azië en in het noorden van Australië. Daarbuiten is de ziekte zeldzaam. Het klinische spectrum van deze ziekte is breed, variërend van een fulminante sepsis tot een subklinisch beloop, en elk orgaan kan aangetast worden; meestal worden de longen getroffen. De sterfte door de septische vorm, indien adequaat behandeld, is 40. De patiënten die in leven blijven, hebben een risico op recidief van de ziekte van 4-20. Melioidosis kan chronisch worden met vorming van abcessen of kan jarenlang subklinisch blijven, waarschijnlijk doordat het micro-organisme kan overleven in fagocyten, met risico op reactivatie op momenten van immunosuppressie. De optimale behandeling bestaat uit minimaal 2 weken intraveneus ceftazidim, gevolgd door een eradicatiefase van minstens 3 maanden orale antibiotica.