Medische tuchtrechtspraak in Nederland; een 10-jaarsoverzicht

To obtain information about the nature and the number of complaints, the complainants and the accused health professionals and about the sanctions imposed bij the Dutch medical disciplinary courts.

Design

Descriptive, retrospective study. Setting. Inspectorate for the Health Care, Rijswijk, the Netherlands.

Methods

All verdicts (n = 5333) given by the 5 medical disciplinary courts of first instance in the period 1983-1992 and the appeals arising from these verdicts were studied using the data of the Inspector in chief. These were related to the total number of practising clinicians obtained from the Inspectorate, the Royal Dutch Medical Association and Statistics Netherlands. The year of each verdict was noted, the number and nature of the verdicts, the categories of complainants and accused, the number of appeal cases and their consequences.

Results

The number of complaints doubled in the period under study, rising from 379 to 720 per annum. Most of the complaints (92) were against doctors, but the number of complaints were divided very unevenly over the clinical specialisms. A large number of the complaints concerned ‘lack of care or inadequate care’ (27), or ‘incorrect treatment’ (22). Of all complaints 20 led to a sanction, mostly a warning (62). Appeals were lodged against 29 of the verdicts. In 22 cases the licence to practise was withdrawn definitively.

Conclusions

Although the number of complaints increased over the study period, there was no reduction in the seriousness of the complaints. The effect of the disciplinary jurisdiction on the quality of care has not yet been adequately investigated.

Samenvatting

Doel

Inzicht geven in de aard en het aantal van de klachten, de klagers en de aangeklaagden en de getroffen maatregelen in de Nederlandse medische tuchtrechtspraak.

Opzet

Descriptief retrospectief onderzoek. Plaats. Inspectie voor de Gezondheidszorg, Rijswijk, Amsterdam.

Methode

Alle uitspraken (n = 5333) van de 5 medische tuchtcolleges in eerste aanleg in de periode 1983-1992 en de bijbehorende beroepszaken werden onderzocht op basis van gegevens van de Hoofdinspecteur. Tevens werden gegevens verzameld over de aantallen beroepsbeoefenaren in de betreffende periode bij de Hoofdinspectie, de KNMG en het Centraal Bureau voor de Statistiek. Bestudeerd werden: jaar van uitspraak, aantal en aard van de klachten, soort klagers, categorieën van aangeklaagde beroepsbeoefenaren, aard van de uitspraken, aantal beroepszaken en wijzigingen in de uitspraak.

Resultaten

Het aantal klachten verdubbelde in de onderzoeksperiode van 370 tot 720 per jaar. De meeste klachten (92) waren tegen artsen gericht; daarbij bleken grote verschillen tussen de klinische specialismen te bestaan. Een groot deel van de klachten betrof ‘geen of onvoldoende zorg’ (27) of ‘onjuiste behandeling’ (22). Van alle klachten leidde 20 tot een maatrgel, meestal een waarschuwing (67). Tegen 29 van de uitspraken werd beroep aangetekend. Er waren 22 definitieve ontzeggingen.

Conclusies

Er werd in het verloop van de onderzoeksperiode meer, maar niet lichtvaardiger geklaagd. Het effect van het medisch tuchtrecht op de kwaliteit van zorg is nog onvoldoende onderzocht.