Dames en Heren,
De overlevingskansen van pasgeborenen met slokdarmatresie zijn de afgelopen decennia sterk toegenomen, waardoor er tegenwoordig in Nederland een groeiende groep volwassenen is met operatief gecorrigeerde slokdarmatresie. Deze patiënten hebben een verhoogd risico op slokdarmafwijkingen, zoals een Barrett-slokdarm en een slokdarmcarcinoom, en longafwijkingen, zoals bronchiëctasieën. Omdat zij al vanaf de kinderleeftijd klachten hebben, beschouwen zij passageklachten, gastro-oesofageale refluxklachten en longklachten vaak niet als abnormaal. In dit artikel beschrijven wij 3 patiënten met operatief gecorrigeerde slokdarmatresie die op de volwassen leeftijd slokdarm- of longafwijkingen hadden.
Toets voor nascholing (verlopen)
Aan dit leerartikel was een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kon verdienen.
Patiënt A werd geboren met een ‘long gap’-slokdarmatresie, anusatresie, sacrale agenesie en een geringe lumbale scoliose. Na operatieve correctie van de anusatresie, werd op de leeftijd van 9 maanden de slokdarm operatief gecorrigeerd met een ‘end-to-end’-anastomose.
Op 37-jarige leeftijd meldde hij zich met passageklachten bij de mdl-arts. Hij gebruikte geen medicatie, rookte een half pakje sigaretten per dag en nuttigde alcohol in het weekend. De klachten werden veroorzaakt door een naadstenose, waarna de slokdarm meerdere malen werd gedilateerd. Histopathologisch onderzoek van slokdarmbiopten die tijdens de dilataties waren afgenomen, toonde inflammatie, maar geen tekenen van een maligniteit. In de jaren daarna bleven de passageklachten aanwezig.
Op 42-jarige leeftijd onderging patiënt een gastroscopie vanwege toenemende dysfagie. Er bleek sprake te zijn van een irresectabel circulair plaveiselcelcarcinoom met lymfekliermetastasen (T4N2M0). De tumor reageerde goed op inductiechemotherapie, waarna patiënt chemoradiotherapie (maximale dosis: 50,4 Gy) kreeg met curatieve intentie.
Ruim 10 jaar na de behandeling…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties