Immunotherapie met de anti-endotoxine-antistof HA-1A (Centoxin) bij patiënten met het sepsissyndroom; matige resultaten na geprotocolleerde selectie van patiënten

Evaluation of HA-1A treatment in patients with the sepsis syndrome.

Design

Descriptive.

Setting

Department of intensive care, Academic Medical Centre, Amsterdam.

Patients and methods

Intensive-care patients with the sepsis syndrome and shock or organ failure with a presumptive diagnosis of Gram-negative infection were eligible for treatment with HA-1A. We analysed and compared the results with those of the double-blind, randomized HA-1A study by Ziegler et al.

Results

Between May 1991 and March 1992, 27 patients were treated with HA-1A. The mortality rate was 59 (1627). Among the 11 patients with a Gram-negative bacteraemia mortality was 711, much higher than in the Ziegler study (30). In comparison with the HA-1A study we selected sicker patients: the mean APACHE II score was higher, 93 of our patients were in shock and 85 had organ failure. More patients presented with an intra-abdominal sepsis and mortality in this group was very high (1114). In patients with a Gram-negative bacteraemia the delay between the onset of the sepsis syndrome and the administration of HA-1A was longer (median 22 h versus 14,3 h in the Ziegler study, mean 30 versus 20 h).

Conclusion

HA-1A does not appear to be beneficial in critically ill patients with a longstanding sepsis syndrome, especially not if an intra-abdominal sepsis is apparent. Therefore, we decided not to use H-1A until additional data become available. Additional objective inclusion criteria are needed to improve the identification of the patient group that may benefit from treatment with HA-1A.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van de eerste ervaringen met HA-1A bij patiënten met het sepsissyndroom.

Opzet

Descriptief.

Plaats

Academisch Medisch Centrum, afdeling Intensive Care, Amsterdam.

Patiënten en methoden

Intensive care-patiënten met het sepsissyndroom en shock of orgaanfalen bij wie een infectie door Gram-negatieve bacteriën werd vermoed, kwamen in aanmerking voor therapie met HA-1A. De behandelingsresultaten werden vergeleken met die van het dubbelblinde, gerandomiseerde HA-1A-onderzoek van Ziegler et al.

Resultaten

Van mei 1991-maart 1992 werden 27 patiënten met HA-1A behandeld. De sterfte was 59 (1627). In de groep van 11 patiënten met een bewezen Gram-negatieve bacteriëmie overleden 7 patiënten, een grotere fractie dan in het Ziegleronderzoek (30). In vergelijking met het Ziegler-onderzoek waren onze patiënten aanzienlijk zieker: de gemiddelde APACHE-II-score was hoger, 93 van de patiënten was in shock en 85 had orgaanfalen. Een grotere groep (52) had een intra-abdominale infectiebron en de sterfte in deze groep was zeer hoog (1114). Ook was bij patiënten met een Gram-negatieve bacteriëmie het interval tussen het begin van het sepsissyndroom en de toediening van HA-1A langer (mediaan 22 versus 14,3 h in het Ziegler-onderzoek, gemiddelde 30 versus 20 h).

Conclusie

Toediening van HA-1A lijkt niet zinvol bij ernstig zieke patiënten met een lang bestaand sepsissyndroom, vooral niet als er sprake is van een intra-abdominale infectiebron. Vooralsnog wordt HA-1A niet meer toegepast omdat aanvullende objectieve inclusiecriteria nodig zijn om de patiëntengroep te kunnen identificeren die potentieel baat heeft bij toediening van HA-1A.