Honderd jaar orthopedie in Nederland. IX. De behandeling van chronische osteomyelitis

Chronic osteomyelitis is characterized by cicatrization of the focus of infection with deteriorating vascularization, which makes the disease increasingly difficult to treat.

The treatment in chronic osteomyelitis consists primarily in surgical debridement of the scarified focus of infection; stabilization with external fixation allows better treatment.

Following debridement, local antibiotic treatment is possible with gentamicin containing cement beads, if necessary combined with systemic antibiotic treatment.

If the infection heals well, a reconstruction may, if necessary, be carried out: bone defects frequently necessitate bone transplantation, bone segment shifting (Ilizarov method) or free muscle flap grafts.

In the future, resistant bacteria will make healing harder. There will be more possibility to use resorbable antibiotic vehicles and bone-replacing biomaterials.

Samenvatting

Bij chronische osteomyelitis ontstaat verlittekening van de infectiehaard met een verslechterende vascularisatie, waardoor de aandoening steeds moeilijker te behandelen wordt.

De therapie bij chronische osteomyelitis berust primair op een chirurgisch débridement van de verlittekende infectiehaard, waarbij stabilisatie met een fixateur externe betere behandeling mogelijk maakt.

Na débridement is lokale antibiotische behandeling mogelijk met gentamicinebevattende cementkralen, eventueel ondersteund met systemische antibiotische behandeling.

Als de infectie goed geneest, kan zo nodig daarna een reconstructie worden uitgevoerd: botdefecten maken vaak bottransplantatie, botsegmentverschuiving (Ilizarov-methode) of vrije-spierlapplastieken nodig.

In de toekomst zullen resistente bacteriën de genezing bemoeilijken. Resorbeerbare antibioticadragers en botvervangende biomaterialen zullen meer toegepast kunnen worden.