Het toestemmingsgesprek voor orgaandonatie

Klinische praktijk
A.A.W. op de Coul
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:709-11

Inleiding

Het vragen van toestemming voor donatie van organen is bijzonder belastend voor artsen en verpleegkundigen; het verlenen van deze toestemming is dat voor de nabestaanden van de patiënt nog des te meer. Dit verzoek komt voor nabestaanden op een emotioneel uitzonderlijk moeilijk tijdstip en deze situatie vergt van alle betrokkenen dan ook zeer veel begrip, tact en inzet.

In dit artikel wordt een beschrijving gegeven van de ingewikkelde problematiek met betrekking tot het toestemmingsgesprek zelf. De belangen van de potentiële donor, van de nabestaanden en van de ontvangers van weefsels of organen moeten hierbij zorgvuldig worden afgewogen.1 De meer technische aspecten betreffende hersendoodcriteria – klinisch, neurofysiologisch en neuroradiologisch – worden buiten beschouwing gelaten, maar deze criteria dienen evenwel duidelijk te zijn. Over het ingaan van de dood dient, zoals Roscam Abbing stelt,2 ook maatschappelijk geen onzekerheid te bestaan.

De feitelijke noodzaak tot het verkrijgen van organen en…

Auteursinformatie

St. Elisabeth Ziekenhuis, afd. Neurologie, Postbus 90.151, 5000 LC Tilburg.

Dr.A.A.W.Op de Coul, neuroloog.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties