Het serotoninesyndroom; een miskende complicatie van antidepressiva

Zie ook de artikelen op bl. 2080 en 2084.

Dames en Heren,

in 1991 verscheen voor het eerst een uitgebreid overzichtsartikel van Sternbach in een van de toonaangevende psychiatrische tijdschriften over het serotoninesyndroom;1 over dit syndroom heeft men gerapporteerd bij patiënten die behandeld worden met mono-amine-oxydase (MAO)-remmers, tricyclische antidepressiva zoals clomipramine en imipramine, of met tryptofaan; het syndroom wordt gekarakteriseerd door rusteloosheid, rillingen, myoclonieën, tremoren, diarree, coördinatiestoornissen, hyperreflexie en temperatuurverhoging. In de literatuur uit de jaren zestig en zeventig wordt dit syndroom beschreven onder de naam ‘geagiteerd delirium’, waarbij regelmatig een fataal verloop bestaat, als gevolg van onder meer intravasale stolling, ventriculaire aritmie, epileptische insulten en hypotensie.2

Sedert de introductie van de selectieve serotonineheropnameremmers zijn in de literatuur in toenemende mate gevallen van het serotoninesyndroom beschreven, meestal, maar niet uitsluitend, na toediening van een heropnameremmer in combinatie met MAO-remmers, lithium, tryptofaan, carbamazepine, buspiron en tricyclische antidepressiva.3…