Het meten van behandelaanpassing

Research in primary care showed that providers did not routinely respond to abnormal values of haemoglobin A_1c, blood pressure or LDL cholesterol in patients with type 2 diabetes mellitus as defined in clinical practice guidelines. This problem is characterised as ‘therapeutic inertia’. Providers may be reluctant to achieve the goals of therapy for several reasons. Firstly, target values have been lowered over time, partly due to influences from the pharmaceutical industry. Secondly, the applicability of clinical trial results to patients seen in primary care settings is limited. Thirdly, some patients prefer improvement of life style above drug therapy. Indicators for therapy intensification could be valid and useful for quality improvement if common reasons for non-adherence to guidelines are registered in electronic health records.

Sinds de Inspectie voor Gezondheidszorg in 2003 de basisset prestatie-indicatoren introduceerde, is het meten van kwaliteit van zorg een vast onderdeel van het kwaliteitsbeleid in alle sectoren van de zorg.1 De aanvankelijke weerstand van professionals en ziekenhuizen is afgenomen doordat de professionals zelf aan tafel zitten bij de ontwikkeling en bijstelling van indicatoren en strenge eisen stellen aan de kwaliteit ervan. Hierdoor zijn de definities aangescherpt en worden regelmatig ideeën aangereikt voor nieuwe indicatoren.

Kwaliteit van behandeling bij diabetes meten

In dit nummer worden de resultaten besproken van het ‘Groningen Initiative to ANalyse Type 2 diabetes Treatment’ (GIANTT)-project, een onderzoek naar de kwaliteit van eerstelijns diabeteszorg.2 In het GIANTT-project zijn nieuwe procesindicatoren gebruikt die aanvullende informatie geven over het behandelbeleid van de huisarts. Er werd niet alleen gekeken naar het percentage diabetespatiënten dat de streefwaarden van HbA_1c, bloeddruk en lipiden had bereikt, maar ook naar veranderingen…