Betere diabetesregulatie door strikt volgen van de standaard 'Diabetes mellitus type II' van het Nederlands Huisartsen Genootschap

Comparison of diabetes regulation by strict or less strict observance of the relevant standard protocol of the Netherlands College of General Practitioners (NHG standard).

Setting

Two general practices in the region ‘Nieuwe Waterweg Noord’, near Rotterdam, the Netherlands.

Design

Cross-sectional comparative descriptive study.

Method

Type II diabetic patients from two general practices were investigated for diabetic symptoms, type of medication, metabolic abnormalities and (risk factors for) complications in relation to their HbA_1c as a measure of mean blood glucose regulation. One GP strictly observed the NHG standard as a protocol, the other GP used it as a guideline.

Results

Metabolic control was significantly better in the ‘strictly observing’ general practice than in the ‘guideline’ practice: HbA_1c 7.3 (SD: 1.7) versus 8.1 (1.5) (P < 0.01). Systolic blood pressure was also significantly lower in the ‘strict’ practice: 141 mmHg (23) versus 155 mmHg (21) (p < 0.01), but mean age was lower and mean duration of diabetes was significantly shorter. The prevalence of macrovascular complications, diabetic retinopathy and nephropathy did not differ significantly in these practices; symptoms of polyneuropathy, however, were found more often in the patients of the ‘strict’ practice (41 versus 20; p < 0.05).

Conclusion

Good metabolic control in patients with type II diabetes mellitus is made possible by strict application of the NHG standard for general practitioners.

Samenvatting

Doel

Vergelijking van diabetesregulatie bij het strikt en minder strikt toepassen van de standaard ‘Diabetes mellitus type II’ van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG).

Plaats

Twee huisartsenpraktijken in de regio Nieuwe Waterweg Noord, Rotterdam.

Opzet

Transversaal descriptief vergelijkend onderzoek.

Methode

De type II-diabetespatiënten van twee huisartsenpraktijken werden onderzocht op klachten, medicatiegebruik, metabole afwijkingen en aanwezigheid van (risicofactoren voor) complicaties in relatie tot het HbA_1c-percentage als maat voor de gemiddelde bloedglucosewaarde. Eén praktijk paste de NHG-standaard als strikt (geautomatiseerd) protocol toe, de andere praktijk alleen als algemene leidraad.

Resultaten

De diabetesregulatie in de geprotocolleerde praktijk was significant beter dan in de praktijk die de NHG-standaard alleen als leidraad gebruikte: HbA_1c: respectievelijk 7,3 (SD: 1,7) en 8,1 (1,5) (p < 0,01). De systolische bloeddruk was eveneens significant lager in de geprotocolleerde praktijk: 141 mmHg (23) en 155 mmHg (21) (p < 0,01), doch de gemiddelde leeftijd was lager en de diabetesduur significant korter. De prevalentie van macrovasculaire complicaties, diabetische retinopathie en nefropathie was in beide praktijken niet verschillend; tekenen van polyneuropathie kwamen vaker voor in de geprotocolleerde praktijk (41 versus 20; p < 0,05).