Er wordt al jaren een stevige discussie gevoerd over de vraag of hartklachten bij mannen en vrouwen nu wel of niet verschillend zijn. Daarbij wordt meestal geen goed onderscheid gemaakt tussen acute en chronische klachten, de aard en de ernst van het onderliggende lijden en de levensfase van de betrokken patiënten. Dat maakt de discussie onzuiver, leidt tot verwarring bij behandelaars en is zelfs potentieel schadelijk voor patiënten.
Geen verschillen in klachten langs de mannelijke meetlat
Een recent prospectief onderzoek vanuit het UMCU heeft opnieuw olie op het vuur gegooid.1 In dit onderzoek werden cardiale klachten onderzocht bij 2433 patiënten, die de SEH bezochten met klachten van pijn op de borst zonder ST-elevatie op het ecg. De uitkomstmaat was obstructief coronarialijden, gedefinieerd als een significante stenose bij coronair-angiografie, de diagnose ‘myocardinfarct zonder ST-elevatie’ (non-STEMI), of cardiovasculair overlijden binnen 6 weken na presentatie.
Er werden 12 klinische symptomen onderzocht, zoals…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Genderblinde onderzoekers (auteur)
Dank voor de reactie van collega van der Meer et al, die helaas opnieuw illustreert dat de cardiologie in Nederland ‘genderblind’ is en vast zit in de tunnelvisie van obstructief coronarialijden. Als klachten en onderliggende afwijkingen gemodelleerd worden naar deze mannelijke norm, dan zijn er inderdaad weinig genderverschillen in symptomatologie, zoals ik zelf ook in mijn commentaar heb geschreven. Maar juist het bagatelliseren van niet-obstructieve coronair afwijkingen, vaak in combinatie met een coronaire vasculaire disfunctie, stemt tot zorgen omdat bekend is dat dit bij symptomatische vrouwen een slechte prognose heeft en bijdraagt aan een slechtere levenskwaliteit op oudere leeftijd (Gulati 2009, Jespersen 2011).
Angela Maas