Gebruik van alternatieve geneeswijzen door patiënten met myasthenia gravis

To analyse the use of alternative treatments by patients before and after myasthenia gravis was diagnosed, and the influence on the diagnostic delay.

Design

Retrospective study.

Setting

University Hospital Groningen, Netherlands.

Method

A questionnaire was sent to 90 consecutive patients with myasthenia gravis to inquire about their use of alternative treatments.

Results

Of the 72 respondents 18 had used alternative treatments. Of these 11 had even done so before diagnosis. The most important reason for the use was the lack of understanding and trust that these patients said they experienced from their regular doctors. Almost all patients discontinued alternative treatment when it became clear that it had no effect. Compared with those not using alternatives, the diagnosis was delayed in the group of patients using alternative treatments, but not significantly.

Conclusion

More attention for patients with chronic and undefined complaints may shorten the delay in diagnosing and treating myasthenia gravis adequately.

Samenvatting

Doel

Het gebruik vaststellen van alternatieve geneeswijzen door patiënten bij wie de diagnose ‘myasthenia gravis’ was of zou worden gesteld, en een eventueel effect van deze geneeswijzen op vertraging bij het stellen van de diagnose.

Opzet

Retrospectief onderzoek.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Groningen.

Methode

Bij 90 achtereenvolgens in consult geziene patiënten met myasthenia gravis werd door middel van een schriftelijke enquête geïnformeerd naar het gebruik van alternatieve behandelingsmethoden.

Resultaten

Van de 72 respondenten hadden 18 eet alternatieve behandelaar bezocht, van wie 11 nog voordat de diagnose was gesteld. De belangrijkste reden een alternatieve benadering te proberen was onbegrip en ongeloof vanuit de reguliere sector. Vrijwel alle patiënten staakten de alternatieve behandeling, toen bleek dat deze geen effect had. In de groep patiënten die alternatieve hulpverlening kreeg, werd de diagnose later gesteld (maar niet significant later) dan in de groep die geen alternatieve hulpverlening had.

Conclusie

Meer aandacht voor patiënten met chronische en onbegrepen klachten kan vertraging bij het stellen van de diagnose en bij het geven van adequate therapie voorkomen.