Na cholecystectomie is een standaard histopathologisch onderzoek van de galblaas mogelijk niet noodzakelijk. Het lijkt gerechtvaardigd om de galblaas alléén te onderzoeken als de chirurg afwijkingen ziet of voelt. Dat schrijven Jaap van Vliet (Flevoziekenhuis Almere) en zijn collega’s op basis van hun retrospectieve onderzoek (Dig Surg. 2014;30:472-5)…
Artikelinformatie
In print verschenen in
week 11 2014
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:C2073
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Geen PA na galblaasoperatie? (reactie NVVP)
Met belangstelling hebben namen we kennis van de nieuwsflash van Theunnissen over de studie van Van Vliet et al. (1) die stellen dat na cholecystectomie standaard histopathologisch onderzoek van de galblaas niet noodzakelijk is, maar alleen hoeft als de chirurg afwijkingen ziet of voelt.
De kosten-effectiviteit van pathologie onderzoek is de laatste jaren meermaals het onderwerp van discussie geweest (2). Daar is in tijden van noodzakelijke kostenbesparingen niets mis mee, maar in zijn algemeenheid is de kosteneffectiviteit van ons onderzoek zeer hoog. Op de globale schaal van het volksgezondheidbudget kost de pathologie naar schatting <0.5%. Voor het genoemde eenheidstarief van ±63 euro krijg je voor alle inzendingen de weefseldiagnose, voor maligniteiten aangevuld met TNM stadium, mate van aggressiviteit, en systemische behandelopties. In het nieuwe getrapte tariefsysteem valt vanaf 2015 het galblaasonderzoek in de laagste categorie en daarmee goedkoper worden dan dit jaar.
Op de genoemde studie is een en ander aan te merken: retrospectief en op een betrekkelijk klein aantal patiënten. Verder zijn de conclusies gebaseerd op het macroscopische onderzoek van de patholoog, niet dat van de chirurg. Dit onderzoek van de patholoog gebeurt nadat eerst de resectievlakken zijn geïnspecteerd en zo nodig gemarkeerd, waarna het preparaat wordt opengeknipt. De auteurs stellen dat de chirurg het preparaat maar moet openknippen en palperen, waardoor de radicaliteitsvraagstelling bij eventuele maligniteiten wordt gecompromitteerd en de mucosa wordt beschadigd. Of dit net zoveel oplevert als in de handen van een ervaren patholoog is maar de vraag. Daarnaast heb je voor pathologie onderzoek, in tegenstelling tot bv bloedonderzoek of beeldvorming, maar één kans. Verder ligt de nadruk van de auteurs sterk bij het volgens hen geringe aantal positieve maligniteits bevindingen, terwijl uitsluiten daarvan en het bevestigen van de operatie-indicatie (bv ontsteking) in het kader van evaluatie van zorg belangrijke uitkomstparameters zijn. Als laatste merken we op dat het te simpel is om te stellen dat in Nederland de kosten voor pathologieonderzoek van galblaaresecties significant zijn met meer dan 1,5 miljoen euro. Deze kosten vallen in het niet bij de totale kosten van de galblaasoperatie en de pre- en postoperatieve zorgkosten daaromheen. Zonder een formele kosten-effectiviteitsanalyse waarbij wordt meegenomen welke extra kosten er in tweede instantie worden gemaakt als galblazen niet meer worden onderzocht en daardoor relevante diagnosen worden gemist, is niet zomaar te concluderen dat er belangrijke besparingen mogelijk zijn. Dit gaat overigens ten koste van de patientveiligheid. We wachten derhalve op resultaten van het beloofde prospectieve onderzoek.
Namens het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Pathologie:
PJ van Diest
HM Hazelbag
J von der Thüsen
K Grünberg
JLG Blaauwgeers
Monique Koopmans
Amlie Dendooven