Inleiding
Velen zullen een legendarische clinicus kunnen noemen wiens colleges indertijd een onuitwisbare indruk achterlieten. Het beproefde meester-gezelmodel in de opleiding tot arts zorgde daarbij voor een directe en persoonlijke overdracht van kennis en ervaring.1 Ontwikkelingen in het moderne universitaire onderwijs lijken deze persoonlijke overdracht soms naar de achtergrond te hebben gedrongen. Termen en frases als ‘studentgecentreerd onderwijs’, ‘terugdringen van het contactonderwijs’, ‘meer tijd voor zelfstudie’, ‘computerondersteund onderwijs’, ‘docentsparende’ en ‘docentvervangende’ onderwijsvormen zijn gangbare uitdrukkingen geworden. Sommigen zullen zich afvragen of onze docenten in de toekomst vervangen gaan worden door bijvoorbeeld computers.
Deze gedachten vormen geen realistisch toekomstbeeld. Meer dan ooit wordt de plaats van de docent in het onderwijs – terecht – als onvervangbaar beschouwd. Wel is het zo, dat de taken van de docent geneeskunde de laatste jaren aan het veranderen zijn.2 Wat zijn dan de nieuwe taken van de docent en over welke vaardigheden moet…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties