Van de Wiel en Wielders benadrukken in hun overzichtsartikel in deze aflevering van het Tijdschrift de waarde van nieuwe biomarkers voor de vaststelling van alcoholmisbruik.1 Zij zien hierbij geen plaats meer voor de ‘klassieke’ bepalingen. In bepaalde situaties vinden wij de waarde van de ‘klassieke’ biomarkers echter verre van obsoleet.
diagnostiek alcoholmisbruik in de praktijk
Alcoholmisbruik en -afhankelijkheid komen vaak voor; de prevalentie onder de Nederlandse bevolking is 5%. De diagnostiek begint uiteraard met een goede anamnese, maar klinisch-chemische bepalingen kunnen het vermoeden op chronisch alcoholgebruik ondersteunen. Bij overmatig alcoholgebruik kan de arts een ‘hoeveel is te veel?’-debat vermijden door objectief aan de patiënt te laten zien dat er hepatocellulaire afwijkingen door alcoholgebruik zijn ontstaan. Dit is ook effectief om patiënten te motiveren voor behandeling.2
Zoals de auteurs in het overzichtsartikel vermelden, gebruikt men deze tests ook bij zogenoemde rijbewijskeuringen; vooral daarbij worden de uitslagen betwist. De eisen…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties