Diagnostiek bij aanwijzingen voor longembolie: nog niet optimaal

Despite numerous studies, which have documented that only 25-30 of patients presenting with suspected pulmonary embolism actually have emboli, the tendency to overdiagnose and overtreat this disease remains. Findings from the study by Kamphuisen et al. (2002:2083-7) in consecutive patients with suspected pulmonary embolism (non-diagnostic ventilation perfusion scan) in a general training hospital, confirm that with an optimal collaboration between pulmonologists, internists, radiologists and nuclear specialists, who follow a previously agreed diagnostic work-up, the proportion of patients without a proper confirmation or exclusion of pulmonary embolism can be minimized. However, a more promising solution to the problem might be the implementation of a strategy consisting of anamnestic features, measurement of the D-dimer concentration in plasma, and spiral CT.

Zie ook de artikelen op bl. 2083 en 2087.

In 1977 verzuchtte E.D.Robin in een hoofdartikel in Annals of Internal Medicine: ‘The emperor may have no clothes’ (de keizer heeft wellicht geen kleren), met als ondertitel ‘overdiagnosis and overtreatment of pulmonary embolism’ (longembolie te vaak gediagnosticeerd en behandeld).1 Ondanks talrijke studies, ook van Nederlandse bodem, waarin overtuigend is aangetoond dat bij slechts 1 op de 4 patiënten bij wie de medicus practicus denkt aan longembolieën, er inderdaad stolsels in de longvaten zijn, bestaat er nog steeds een neiging tot incomplete diagnostiek met als gevolg overbehandeling; daarentegen komt het hier en daar ook voor dat behandeling met anticoagulantia niet wordt ingesteld waar deze wel aangewezen zou zijn.2 3 Het onderzoek van Kamphuisen et al. uit het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem bevestigt deze aloude constatering.4

In de situatie waarin de klassieke vierhoek van specialisten betrokken bij de…