De toepassing van trombolytische middelen bij perifere vaatafsluitingen

Klinische praktijk
J. Buth
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:1785-9

De therapeutische toepassing van trombusoplossende middelen is mogelijk geworden door een ontdekking van meer dan 50 jaar geleden. In 1933 maakten Tillet en Garner melding van hun observatie dat ?-hemolytische streptokokken in staat waren een substantie te produceren, streptokinase, welke gestold bloed weer deed vervloeien door het oplossen van de samenbindende fibrinedraden.1 Bijna 20 jaar later werd ontdekt dat menselijke urine een stof bevatte, urokinase, met identieke eigenschappen. Hoewel vóór 1960 ook al uitgebreide biochemische kennis van deze trombolytische stoffen bestond en de eerste klinische toepassingen aan het eind van de jaren zestig plaatsvonden,2 is het therapeutische gebruik van deze middelen pas in dit decennium veel sterker in de belangstelling gekomen. Naast de gebruikelijke behandeling met anticoagulantia en chirurgische behandeling nemen de thrombolytica geleidelijk aan een plaats in. Welke deze plaats is, verschilt voor de diverse vormen van veneuze en arteriële vaatafsluitingen. Tevens blijkt op verschillende punten de…

Auteursinformatie

Catharinaziekenhuis, afd. Heelkunde, Michelangelolaan 2, 5623 EJ Eindhoven.

Dr.J.Buth, chirurg.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties