De medicamenteuze behandeling van het testiscarcinoom

- The incidence of testicular tumours is low. It is the most frequent tumour among men between the age of 15 and 44. A risk factor for a testicular tumour is abnormal development of a testicle, for example cryptorchidism.

- In case of doubt about the diagnosis a scrotal sonography is nearly 100 accurate.

- The treatment and final prognosis are determined by the histological type and presence or absence of retroperitoneal and/or lung metastasis. Two-thirds of the patients have a chance of cure of over 90.

- Standard treatment for a patient with a metastasized non-seminoma and the more extensive forms of metastasized seminoma is chemotherapy with 4 courses of bleomycin, etoposide and cisplatin.

- Long-term side effects are limited to polyneuropathy in hands and feet in some of the patients. Reduction in fertility appears to be temporarely, the risk for offspring seems nil.

- In good prognosis patients toxicity can be decreased by reduction of the number of chemotherapy cycles or of the dose of bleomycin. In the poor prognosis subset new drugs may improve the prognosis but to date clear results are lacking.

- Second-line chemotherapy is only possible with attention for the cumulative bone marrow toxicity; autologous bone marrow rescue or growth factors can diminish this.

Samenvatting

- De incidentie van testiscarcinomen is laag. Het is de frequentste tumor bij mannen tussen 15 en 44 jaar. Een risicofactor voor het ontstaan van een testiscarcinoom is een testiculaire ontwikkelingsstoornis, zoals bij maldescensus testis.

- Bij twijfel over de diagnose geeft echografie van het scrotum bijna 100 zekerheid.

- Naast het histologische type is de aanwezigheid van metastasen in het retroperitoneum en/of de longen van belang voor de verdere behandeling en prognose. Meer dan tweederde van de patiënten heeft een genezingskans van meer dan 90.

- De standaardbehandeling bij een gemetastaseerd non-seminoma testis en de uitgebreidere vormen van gemetastaseerd seminoma testis is chemotherapie met bleomycine, etoposide en cisplatine.

- De langetermijnbijwerkingen van de chemotherapie zijn beperkt tot polyneuropathie aan handen en voeten bij een deel van de patiënten. De fertiliteit lijkt niet blijvend geschaad; het risico voor nageslacht is nihil.

- Bij patiënten met een goede prognose wordt vermindering van de bijwerkingen van de kuren nagestreefd door reductie van het aantal kuren of het deels weglaten van bleomycine. Bij patiënten met een slechtere prognose moeten nieuwere middelen verbetering geven, maar duidelijke resultaten zijn er op dit moment nog niet.

- Bij tweedelijnschemotherapie is de cumulatieve beenmergtoxiciteit de beperkende factor; toepassing van stamcelpreservatie of groeifactoren kan deze bijwerking verminderen.