Consensus vroegtijdige interventie met zidovudine

- The aim was to reach national consensus on the moment early treatment with the antiretroviral drug zidovudine should be started and on the dosing schedule to be used.

On the initiative and under the auspices of the National AIDS Therapy Evaluation Centre a consensus meeting of Dutch AIDS treatment specialists was organised on March 6, 1991. A number of expert-speakers made recommendations on the basis of currently available information. These were amended in a plenary discussion. Subsequently the participants could comment upon a draft consensus document. Premises were that the starting point of treatment should be easily applicable and that the moment chosen should be neither too early nor too late in the course of HIV infection. The zidovudine dose had to be an effective one, and the dosing schedule user-friendly.

The consensus was that zidovudine should be started in asymptomatic HIV-infected persons at a peripheral blood CD4 cell count ≤ 0.3 x 10⁹l. In the presence of additional laboratory indicators of a poor prognosis and in persons with early clinical symptoms of HIV infection, it was preferred to start treatment at a CD4 cell count ≤ 0.4 x 10⁹l. In view of the natural fluctuation in the number of CD4 cells it was felt to be injudicious to act upon a single count. The recommended zidovudine dose is 200 mg 3 times daily. In case of serious toxicity the dose should be lowered to 100 mg 3 times daily, although for this dose no long-term efficacy data are available.

Samenvatting

Het doel was te komen tot landelijke overeenstemming betreffende de indicatie voor vroege behandeling met het antiretrovirale middel zidovudine en het daarbij te hanteren doseringsschema.

Daartoe werd op 6 maart 1991 op initiatief en onder auspiciën van het Nationale AIDS Therapie Evaluatie Centrum een consensusbijeenkomst van landelijke AIDS-behandelaars gehouden. Op grond van de op dit moment beschikbare informatie werden door een aantal inleiders aanbevelingen gedaan, die vervolgens in een plenaire discussie becommentarieerd en geamendeerd werden. Vervolgens werden de betrokkenen nog in staat gesteld schriftelijk te reageren op een concept-consensustekst. Uitgangspunten waren dat het gekozen behandelingsmoment in de praktijk gemakkelijk toepasbaar moest zijn en dat het enerzijds niet te vroeg, anderzijds niet te laat in het beloop van de HIV-infectie mocht vallen. Voor de gekozen zidovudine-dosis was gebleken effectiviteit een eerste vereiste; voorts werd belang gehecht aan een patiënt-vriendelijk doseringsschema.

Er werd overeengekomen dat zidovudine-behandeling van personen zonder klachten met een HIV-infectie het beste gestart kan worden bij een aantal CD4-cellen in het perifere bloed ≤ 0,3 x 10⁹l. Bij aanwezigheid van andere laboratoriumindicatoren voor een slechte prognose en bij personen met beginnende klinische verschijnselen wordt de voorkeur gegeven behandeling te starten bij een aantal CD4-cellen ≤ 0,4 x 10⁹l. Gezien de natuurlijke schommeling in het aantal CD4-cellen werd het hierbij onverstandig geacht om op de uitslag van één enkele bepaling af te gaan. De aanbevolen dosis zidovudine is 3 maal daags 200 mg. Bij ernstige toxiciteit dient de dosis te worden verlaagd tot 3 maal daags 100 mg, met als kanttekening dat er slechts korte termijn-gegevens zijn over de effectiviteit van dit laatste doseringsschema.