Antibiotica zijn onmisbaar in de behandeling van bacteriële infecties en de eerste toepassing van deze middelen, in de jaren 40 van de vorige eeuw, heeft de geneeskunde voorgoed veranderd. Ernstige infecties met Staphylococcus aureus waren, vóór het antibioticatijdperk, bij 75 tot 90% van de patiënten dodelijk,1 en tegenwoordig is dat percentage in West-Europa gedaald tot 21%.2 Bacteriën zijn in grote aantallen in het menselijk lichaam zelf aanwezig en de meeste bacteriën delen zich elke 20 min, waardoor ze een groot aanpassingsvermogen hebben aan veranderende omstandigheden en bedreigingen. Dit is het duidelijkst merkbaar aan verworven resistentie voor antibiotica.
Selectie door antibiotica en kruistransmissie
Binnen enkele jaren na de introductie van penicilline waren bijna alle S. aureus-stammen in Amerikaanse ziekenhuizen resistent geworden door het produceren van een eiwit dat penicilline inactiveert: bètalactamase. Vanaf dat moment begon de wedloop tussen de mens als bedenker van nieuwe antibiotica, en de bacteriën…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties