Betere selectie eicellen

Een onderzoeksteam onder leiding van Marc-André Sirard van Université Laval in Ottawa (Canada) heeft genetische markers ontdekt waarmee eicellen geselecteerd kunnen worden die de beste kans van slagen geven op een succesvolle zwangerschap na in-vitrofertilisatie (ivf). Hierdoor kan het succespercentage van het terugplaatsen van één via ivf bevrucht embryo worden verhoogd, waardoor de risico’s van meerlingzwangerschappen vermeden kunnen worden. De onderzoekers leggen de methode uit op de website van het tijdschrift Human Reproduction (doi:10.1093/humrep/den048; toegankelijk via http://dx.doi.org).

Eicellen die in een ivf-cyclus door punctie verkregen worden, zijn omringd door follikelcellen (de zogenoemde cumulus van granulosacellen), die verwijderd worden voordat de feitelijke in-vitrobevruchtingsprocedure van start gaat. Omdat in de eierstokken de groei van eicellen afhankelijk is van deze granulosacellen en beide celtypen een sterke interactie vertonen, werd gekeken of er misschien markers zijn waarmee een goede interactie tussen eicel en granulosacellen zichtbaar gemaakt kan worden. Het idee daarachter is dat een goede interactie mogelijk ook tot betere eicellen en uiteindelijk tot betere embryo’s leidt.

Met de hulp van 40 vrouwen, geworven in een fertiliteitskliniek, werd van iedere individuele granulosacumulus een DNA-microarray uitgevoerd. De uitkomst daarvan werd naast het resultaat van de ivf gelegd. Daaruit kwam naar voren dat de granulosacellen van eicellen die tot zwangerschap leidden (‘goede eicellen’) 5 genen tot expressie brachten die niet (of in veel mindere mate) tot uiting kwamen in de granulosacellen van eicellen die niet tot zwangerschap hadden geleid. Omdat tot dusver de selectie van een eicel aan de hand van zichtbare criteria plaatsvond, zoals uiterlijk en delingssnelheid, biedt de microarray nu een manier om op feitelijke criteria te selecteren.