Beslissingen rond het levenseinde op de Intensive Care: overgang van curatieve naar palliatieve behandeling

- The decision to move from curative treatment to palliative care in the intensive-care situation is less related to morals and ethics than it is to the assessment of medical issues, professionalism, communication and orchestration.

- Treatment should be considered medically pointless if, in the view of the treating physicians, it does not offer realistic chance to return to a meaningful life. Continuing futile care can be seen as disrespectful, both to the patient, his partner and the family, as well as to the members of the ICU team.

- Intensivists are responsible for withholding or withdrawing life support to patients in whom further life support is considered futile and who are unable to express their wishes due to critical illness and sedation.

- The intensivist typically makes this type of decision after a period in which medical and other information has been collected and after intensive discussions with other medical professionals as well as the partner and family.

- This is based on the trust that is built up through their skill, attitude and behaviour and that is perpetuated in a continuing process of intensive communication.

- Conflicts should be prevented, or at least recognised early and discussed. If a conflict is ongoing then it should be tackled by planning a number of consecutive consultations.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:742-6

Samenvatting

- De beslissing over te gaan van een in opzet curatieve naar een in opzet palliatieve behandeling op de Intensive Care is slechts in beperkte mate een kwestie van moraal en ethiek en hangt veel meer samen met medisch-inhoudelijke beoordeling, professionaliteit, communicatie en regie.

- Een behandeling is als medisch zinloos te beschouwen als herstel naar een zinvol bestaansniveau naar het oordeel van de behandelaars niet meer is te verwachten. Zinloos doorbehandelen is niet respectvol jegens de patiënt, diens naasten en het behandelteam.

- De intensivist beslist over het al dan niet voortzetten van op curatie gerichte ondersteuning van vitale functies bij een patiënt bij wie dit medisch handelen als zinloos kan worden beschouwd en die zich hierover niet kan uiten door ziekte of sedatie.

- De intensivist neemt een dergelijke beslissing na een periode waarin medische en andere informatie is verzameld en waarin intensief is overlegd met zowel andere zorgverleners als de eventuele partner en familieleden van de patiënt.

- De basis hiervoor is vertrouwen, dat is gebaseerd op kennis, vaardigheden, houding en gedrag, en dat bestendigd wordt in een proces van intensieve communicatie.

- Conflicten moeten worden voorkómen, of zo vroeg mogelijk worden onderkend en besproken. Als een conflict blijft bestaan, kan men daarmee omgaan door gebruik te maken van een schema van achtereenvolgende consultaties.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:742-6