artikel
Op sommige dagen kan ik me zo verwonderen over de gang van zaken, over de houding van de medewerkers en de patiënten in het ziekenhuis, en hoe ze met zo weinig middelen resultaten weten te boeken en er nog goede zin bij houden ook.
Een patiënt werd opgenomen door de ‘clinical officer’ via de polikliniek Chirurgie. Deze afdeling, die ook direct dienst doet als Spoedeisende Hulp, is niet meer dan een ruime kamer met een grote tafel in het midden. Tegelijkertijd dient deze kamer als afsprakenbalie, onderzoeksbank en artsenbureau. Het liep tegen het einde van de middag, en aangezien het vandaag ook operatiedag was, kon de patient zo achter het programma aan. Al gekleed in mijn operatiepak liep ik door de betonnen gang die de 3 operatiekamers met elkaar verbindt, en zag dat de afdelingszuster de patiënt al voor de deur naar de OK had geplaatst. In Nederland is een beklemde liesbreuk een indicatie voor pijnstilling, liggend vervoer en een dosis medelijden. Hier zit de patiënt rustig op een bankje. Hij heeft een ziekenhuislaken om zijn lijf geslagen, dat is bevestigd met een knoop op een schouder. Zijn infuuszak en catheterzak liggen naast hem, en hij houdt zijn status in de vorm van een pakketje papieren met 2 gaatjes en een touwtje in zijn hand. Als het zijn beurt is, loopt hij samen met de clinical-officer naar binnen. De patiënt wijdbeens en een beetje waggelend, met een zak in elke hand. Hij mag hij zijn laken afdoen – behalve te grote slippers is hij poedelnaakt – en op de operatietafel klimmen. Behoedzaam manoeuvreert hij zijn lijf en de 2 zakken op tafel tot hij kan gaan liggen, rustig wachtend op de spoedoperatie die zal volgen.
De anesthesie wordt verzorgd door een jonge clinical-officer. Hij is een rasta en heeft bij wijze van operatiemutsje een wit doekje nonchalant om zijn hoofd geknoopt. Voor zover ik hem heb meegemaakt, is hij kundig maar ook wel erg relaxed. Vorige week bijvoorbeeld toen we samenwerkten, schalde zijn reggaemuziek door de operatiekamer. Hijzelf was met 1 hand bezig de ventilatie van een patiënt te reguleren door een blaasbalg op en neer te bewegen, terwijl zijn andere hand druk in de weer was met zijn mobiele telefoon. Zijn hoofd met het witte doekje bewoog hij onderwijl rustig op de maat van de muziek.
Vanmiddag is er geen muziek op de OK, want men wil naar huis. De ruggenprik is vlot gezet en de operatie verloopt voorspoedig. Het dunnedarmpakket dat zich in het scrotum bevindt, blijkt gelukkig nog geheel vitaal, hoewel de klachten al een week bestonden. ‘Never al dull moment here, for sure!’
Reacties