Dames en Heren,
‘Weinig chirurgische ziekten zijn zoo zeer bestudeerd, zijn zoo zeer onderwerp van schriftelijke en mondelinge uiteenzettingen geweest als de appendicitis. Op alle mogelijke wijzen heeft men in den loop der jaren getracht het stellen van de diagnose: appendicitis acuta te vergemakkelijken en betrouwbaarder te maken. De reden, dat ik toch met u dit min of meer platgetreden terrein wil verkennen, is gelegen in het feit dat de diagnose in vele gevallen moeilijk kan worden gesteld en zeer dikwijls te laat duidelijk wordt. Is de taak van den huisarts bij elken ”acuten buik“ en vooral bij acute blinde-darmontsteking zeer verantwoordelijk, de uiteindelijke beslissing van den chirurg of er geopereerd moet worden en onder welke diagnose de laparotomie moet worden verricht, is dikwijls uitermate moeilijk. Nu is het een bekend feit dat men van eigen fouten het meest leert, ik wil dan ook in dit uur met behulp van…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
's-Gravenhage, juni 1988,
Het artikel van collega Sluzewski heb ik met veel belangstelling gelezen (1988;995-7). Het deed me terugdenken aan de vele gevallen in de eerste 25 jaar en aan de sporadische gevallen die ik de laatste 15 jaar als huisarts ben tegengekomen. Dat Dieulafoy (1830-1911) echter de uitspraak zou hebben gedaan: ‘Aucun malade doit mourir d'un appendicite’ (elke zieke moet aan appendicitis overlijden) en dat (de beroemde) Van Staveren deze uitspraak tot de zijne zou hebben gemaakt, lijkt mij uitgesloten. Eerder zal de uitspraak hebben geluid: ‘Aucun malade ne doit mourir d'une appendicite’. Ik neem aan dat u het hiermee eens zult zijn.
(Geen onderwerp)
Eindhoven, juni 1988,
Collega Pameijer heeft volkomen gelijk, dat het ‘Aucun malade ne doit mourir d’une appendicite‘ moet zijn. Ik neem aan dat de corrigerende redactie evenals ikzelf voorrang hebben gegeven aan het juiste citaat boven het juiste Frans (1937; 81: 3306-13). On doit choisir, n'est-ce pas?
(Geen onderwerp)
's-Gravenhage, juni 1988,
In de klinische les van collega Sluzewski komen differentiaal-diagnostische problemen aan de orde waar ook de gynaecoloog regelmatig mee geconfronteerd wordt (1988;995-7). In dergelijke situaties komen wij in onze kliniek, in samenspraak met de chirurg, meestal tot een snelle diagnose door het verrichten van een laparoscopie. Misschien zou de chirurg van deze vorm van diagnostiek vaker gebruik kunnen maken.
(Geen onderwerp)
Eindhoven, juni 1988,
Ook in onze kliniek is incidenteel door de gynaecoloog laparotomie verricht bij verdenking op salpingitis acuta en ter differentiatie van appendicitis acuta. Wij zouden de laparoscopie echter niet als routine-methode willen invoeren bij de diagnostiek van appendicitis acuta. Aantrekkelijk lijkt ons wel voor de echografie een ruime plaats in te ruimen, zoals in het artikel werd vermeld.1
Puylaert JBCM. The use of ultrasound in patients with clinical signs of appendicitis. Leiden, 1988. Proefschrift.