Anuscarcinoom en voorstadia hiervan bij HIV-positieve mannen die seks hebben met mannen

- Since the HIV epidemic, the incidence of anorectal (pre)malignancies in men who have sex with men (MSM) is increasing. The incidence is likely to increase further in the coming years, given that HIV-positive MSM are living longer thanks to powerful antiretroviral treatment.

- Persistent human papillomavirus (HPV) infection is a major risk factor for the development of anal (pre)malignancies.

- Less is known about the natural history of anal intraepithelial neoplasia (AIN).

- Screening in HIV-positive and HIV-negative MSM for anorectal malignancies or dysplasia is cost-effective if the incidence is sufficiently high.

- Treatment options range from watchful waiting for asymptomatic grade-1 AIN to excision or radio(chemo)therapy for anorectal carcinoma. HPV vaccines are in development.

- Especially in HIV-positive MSM with anorectal complaints or genital warts in their medical history, one should consider these malignancies.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1989-93

Samenvatting

- De incidentie van het anuscarcinoom en voorstadia hiervan bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) neemt sinds de HIV-epidemie toe. Waarschijnlijk stijgt de incidentie de komende jaren verder, aangezien HIV-positieve MSM dankzij de krachtige antiretrovirale therapie langer leven.

- Een belangrijke risicofactor voor het ontstaan van anale (pre)maligniteiten is persisterende infectie met het humaan papillomavirus (HPV).

- Over het natuurlijk beloop van anale intra-epitheliale neoplasie (AIN) is weinig bekend.

- Screening van HIV-positieve en HIV-negatieve MSM op anuscarcinoom of voorstadia daarvan is bij een voldoende hoge incidentie kosteneffectief.

- De behandelmogelijkheden lopen uiteen van een expectatief beleid bij AIN graad I zonder symptomen tot excisie of radio(chemo)therapie bij anuscarcinoom. HPV-vaccins zijn in ontwikkeling.

- Vooral bij HIV-positieve MSM met anorectale klachten en condylomata acuminata in de voorgeschiedenis moet men bedacht zijn op anusmaligniteiten.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1989-93