Zin en onzin van het gen voor dyslexie

‘Het is een zaak van groot belang de oorzaak en de ware aard te herkennen van deze belemmering die de kinderen ervaren bij het leren lezen, anders worden zij misschien wreed als imbecielen of onverbeterlijken behandeld en achtergesteld of gestraft voor een defect waarvoor zij op geen enkele manier verantwoordelijk zijn.’1

Ontwikkelingsdyslexie, ook wel ‘legasthenie’ of foutievelijk ‘woordblindheid’ genoemd en in het navolgende kortweg aangeduid als ‘dyslexie’, wordt al 100 jaar beschouwd als een ernstig probleem en is al even lang onderwerp van discussie en onderzoek. Het in het citaat van Hinshelwood zo urgent geachte onderzoek lijkt in een nieuwe fase gekomen te zijn, nu recentelijk een genetische basis voor de stoornis in het verwerven van leesvaardigheid werd beschreven.2-4 Hinshelwood zelf en velen na hem vermoedden al een genetische basis. Waren de vaders of de moeders van slechte lezertjes niet vaak zelf ook zwakke lezers geweest?56…