Katers

We schatten de cognitie en communicatieve vaardigheden van een oudere patiënt snel verkeerd in. Net zoals die van onszelf. Soms is het onderschatting, maar meestal overschatting. En vaak leidt dat tot overbehandeling. We leren in de basisopleiding goed te luisteren naar patiënten, de informatie rustig en duidelijk te vertellen om dan samen tot een beslissing te komen. En dat liefst binnen 10 minuten. Of korter als het even kan. Dat blijkt echter meestal onmogelijk, waardoor de patiënt in de praktijk met een kater achter blijft.

Zo’n kater kreeg ik ook zelf tijdens de Eerste Hart Hulp-stage in mijn opleiding tot specialist ouderengeneeskunde. Ik hobbelde met drie andere arts-assistenten achter de cardioloog aan tijdens de ochtendronde. We kwamen aan bij de kamer van een 75-jarige man die die nacht een hartinfarct had doorgemaakt. Toen we binnenstapten, keek de man verschrikt op. Hij was half ingedut. Na de vraag hoe de man zich voelde, ...