Huisartsen zijn in 15 jaar tijd 3,3 keer meer onderzoeken aan gaan vragen. In een enorme database keken O’Sullivan en collega’s naar het gebruik van aanvullende diagnostiek door huisartsen in de perioden 2000-2001 en 2015-2016 ( BMJ. 2018;363:k4666). In deze ‘Clinical practice research datalink’ zitten gegevens van circa 7%…
Artikelinformatie
In print verschenen in
week 6 2019
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2019;163:C4128
Vakgebied
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
Engelse huisartsen lastig te vergelijken met Nederlandse
Op zich boeiend om te lezen wat voor tendensen er zijn geweest tussen 2001 en 2016 betreffende aanvullend onderzoek door huisartsen in Groot Brittanie.
De laatste zin, dat het aannemelijk is dat Nederlandse huisartsen het niet heel anders doen dat hun Engelse collega´s, klopt echter niet denk ik.
In de beschreven periode zijn er enorme veranderingen geweest in de 1e lijn in Groot Brittanie, met het invoeren van allerlei incentives voor huisartsen, zoals de QOF´s, en zo min mogelijk verwijzen naar de 2e lijn. Ik ga er van uit dat die incentives een significante invloed hebben gehad op aanvullend onderzoek door huisartsen in die periode.
In Nederland is de situatie wat dat betreft niet vergelijkbaar geweest, al is in die tijd ketenzorg ingevoerd met jaarlijks bloedonderzoek. Het zou interessant zijn om te zien of Nederlandse huisartsen ook zoveel bloeddorstiger zijn geworden.
Siert Woltjer