Urine-incontinentie: een gynaecologisch en een urologisch probleem

Zie ook het artikel op bl. 1884.

Het past in de huidige maatschappelijke ontwikkeling, waarin steeds meer waarde wordt gehecht aan kwaliteit van leven, dat het probleem van urine-incontinentie de laatste jaren meer aandacht krijgt. Treffend is de titel van een boekje, uitgegeven door de Stichting Incontinentie Nederland, een stichting die de belangen behartigt van patiënten met incontinentie: Incontinentie: tabee taboe.1 Recentelijk is een standaard van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) ‘Incontinentie voor urine’ verschenen.2 De getallen die uit deze informatiebronnen naar voren komen, zijn indrukwekkend: 500.000-800.000 Nederlanders hebben last van incontinentie.

Geschat wordt dat meer dan de helft van de patiënten met incontinentie geen professionele hulp zoekt. Met name ouderen, ongeveer 70 van alle mensen met incontinentie, experimenteren op eigen houtje met vaak zeer inadequate opvangmiddelen. De kosten, verbonden aan deze opvangmiddelen (luiers), beliepen in 1989 ongeveer 140 miljoen gulden voor de ziekenfondsen. Deze kosten stijgen jaarlijks…