Tracheotomie is een van de oudste bekende levensreddende handelingen. De techniek van en het instrumentarium voor de ingreep komen al voor op Egyptische kleitabletten en wastafels van 3600 jaar voor onze jaartelling. In ‘modern’ Europa werd de tracheotomie het eerst beschreven door Armand Trousseau in 1859, de eerste canule met opblaasbare manchet werd beschreven door Trendelenburg in 1870.1 In het verleden werd tracheotomie vooral verricht voor het omzeilen van membraneuze obstructies van de bovenste luchtwegen, veroorzaakt door Corynebacterium diphtheriae en de Streptococcus. Later werd de ingreep uitgevoerd om inspiratie van voeding en faryngeale secreties te voorkomen bij slikstoornissen ten gevolge van poliomyelitis en trauma capitis. Ook werd hij gedaan in gevallen van maligniteiten van de bovenste luchtweg en bij trauma van larynx en trachea. Als geplande ingreep werd tracheotomie vrijwel uitsluitend verricht als inleiding tot een larynxextirpatie. Dit was de situatie tot circa 1960.
Hippocrates pleitte voor het langs…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties