Thalidomide als behandeling voor refractair multipel myeloom in een Nederlandse studie onder 72 patiënten: een antitumoreffect bij 45%

To determine the efficacy and side effects of thalidomide in the treatment of refractory multiple myeloma.

Design

Retrospective, descriptive.

Method

Data were obtained by means of case research on patients with refractory multiple myeloma who were treated with thalidomide at four regional hematological centres in the period from 1 May 1999 to 31 May 2001. The patients had previously been treated with one, two or three schedules of chemotherapy. The starting dose of thalidomide was 200 mg per day and the dose was increased gradually to a maximum of 800 mg per day depending on the tolerance.

Results

The 72 patients included 43 men and 29 women with an average age of 62 years (range: 38-82 years). The median follow-up was 13 months (range: 2-25). Thalidomide as a single agent was prescribed for 64 patients, of whom 29 (45) responded; a complete response was achieved in 3 patients, a partial response in 18, and a minor response in 8. In 4 of 11 patients with an extramedullary plasmacytoma a decrease in size was observed. The median duration of the response was 9 months (range: from 2 till > 24). The median overall survival from the start of thalidomide treatment was 9 months. Thalidomide plus dexamethasone was given to 9 patients who did not respond to thalidomide alone, and in 6 of them a reduction of M-protein was then observed. The most frequent adverse effects were constipation, drowsiness, somnolence, dizziness, venous thrombosis and polyneuropathy. Doses of up to 400 mg per day were generally well tolerated.

Conclusion

Thalidomide has antitumour activity in refractory multiple myeloma.

Samenvatting

Doel

Evaluatie van de werking en de bijwerkingen van thalidomide als behandeling van refractair multipel myeloom.

Opzet

Retrospectief, descriptief.

Methode

Door middel van statusonderzoek werden gegevens verzameld van alle patiënten met een refractair multipel myeloom die in de periode 1 mei 1999-31 mei 2001 werden behandeld met thalidomide in 4 regionale centra voor Hematologie. De patiënten waren tevoren behandeld met eerste-, tweede- of derdelijnschemotherapie. De aanvangsdosering van thalidomide was 200 mg per dag, waarna afhankelijk van de tolerantie de dosering geleidelijk verhoogd werd tot maximaal 800 mg per dag.

Resultaten

Het betrof 72 patiënten: 43 mannen en 29 vrouwen met een mediane leeftijd van 62 jaar (uitersten: 38-82). De mediane follow-upduur was 13 maanden (uitersten: 2-25). Thalidomide als monotherapie werd aan 64 patiënten gegeven. Van hen vertoonden 29 (45) een respons: 3 een complete respons, 18 partiële en 8 een ‘minor’ respons. Bij 4 van 11 patiënten met een extramedullair plasmacytoom werd een afname van de grootte van het plasmacytoom waargenomen. De mediane duur van de respons was 9 maanden (uitersten: 2 tot > 24). De mediane overleving van de 64 patiënten bedroeg 9 maanden. Bij 9 patiënten die niet respondeerden op thalidomide werd dexamethason toegevoegd aan de behandeling. Bij 6 van hen werd alsnog een afname van de M-component waargenomen. De meest voorkomende bijwerkingen van thalidomide waren obstipatie, slaperigheid, sufheid, duizeligheid, veneuze trombose en polyneuropathie. Doseringen tot 400 mg per dag werden over het algemeen goed verdragen.