Snellere behandeling van het acute myocardinfarct door toediening van alteplase (rt-PA) vóór opname

– The gain in survival by thrombolytic therapy in patients with myocardial infarction is determined by the delay between coronary occlusion and reperfusion. The REPAIR study was designed to examine the feasibility and safety of prehospital thrombolysis with alteplase (rt-PA, Actilyse). Indications and contraindications are verified by general practitioner or ambulance nurse with a short questionnaire. A small portable ECG computer system is used to confirm the presence of a large evolving myocardial infarction ‘on the spot’.

Between June 1988 and May 1990, 150 patients were treated by the ambulance service. Therapy could be initiated within an average of 91 (± 40) minutes (sd) after the onset of symptoms, and within 23 (± 9) minutes after ambulance arrival. Three patients were defibrillated during transportation, in one of these therapy had to be discontinued because of cardiac massage. No other complications were observed. Five patients (3) died after arrival in the hospital. The time gained by prehospital treatment averaged 47 (± 2) minutes in comparison with 220 patients who received thrombolytic therapy after hospital admission.

The procedure allows rapid and safe initiation of thrombolytic therapy in selected patients, even in the absence of a physician.

Samenvatting

De prognose van patiënten met een myocardinfarct kan worden verbeterd door snelle trombolytische behandeling. Het REPer-fusie bij Acute Infarcten Rotterdam(REPAIR)-project werd opgezet om de haalbaarheid van trombolytische behandeling vóór ziekenhuisopname te bestuderen. De indicatie werd door huisarts en (of) ambulanceverpleegkundige gesteld met een korte vragenlijst. Een klein draagbaar ECG-apparaat met computeranalyse werd gebruikt om ter plaatse de aanwezigheid van een groot hartinfarct vast te stellen.

Tussen juni 1988 en mei 1990 werden 150 patiënten door de ambulancedienst behandeld met alteplase. De behandeling begon gemiddeld 91 (SD 40) minuten na het begin van de klachten en 23 (SD 9) minuten na de aankomst van de ambulance. Tijdens transport werd als enige complicatie bij 3 patiënten ventrikelfibrilleren geobserveerd. Eénmaal werd de behandeling gestaakt omdat tevens hartmassage nodig bleek. Vijf patiënten (3) overleden na aankomst in het ziekenhuis. De tijdwinst in de groep patiënten met prehospitale behandeling was gemiddeld 47 (SD 2) minuten in vergelijking met de groep van 220 na aankomst in het ziekenhuis behandelde patiënten.

Met deze procedure kunnen patiënten met een groot hartinfarct op snelle en veilige wijze nog vóór ziekenhuisopname met een thrombolyticum behandeld worden, ook door de ambulancebemanning wanneer geen arts aanwezig is.