Samenhang tussen het gebruik van nascholingsmateriaal over het humaan immunodeficiëntievirus en het aantal HIV-consulten in huisartspraktijken

– An enquiry using a structured questionnaire was conducted among all 6300 GPs in the Netherlands in order to assess the distribution of HIV-related problems over general practices in the Netherlands and the influence on it of the use of the ‘HIV-wijzer voor de huisarts’, a loose-leaf handbook on HIV, distributed since 1988 among all Dutch general practitioners. The enquiry was conducted one year after its publication. The 2156 respondents (34) appeared to be reasonably representative of all GPs.

The results show minor imperfections because a small proportion of the questionnaires was filled out incompletely. Almost 90 of respondents mentioned HIV-related consultations, 24 had HIV-seropositive patients and 18 had AIDS patients. These numbers were correlated mainly with municipality size, less with region. The use of the ‘HIV-wijzer’ was related to occurrence of HIV-related consultations and AIDS patients in a practice. GPs who do not encounter these problems are little motivated to read the ‘HIV-wijzer’. For them, other means of education have to be developed or HIV has to be included in existing education programmes on other subjects.

Samenvatting

Door middel van een enquête met behulp van een gestructureerde vragenlijst onder alle 6300 huisartsen in Nederland werd getracht de verspreiding van de HIV-problematiek over Nederlandse huisartspraktijken na te gaan en de invloed hiervan op het gebruik van de ‘HIV-wijzer voor de huisarts’, een sedert 1988 gedistribueerd losbladig handboek. Het onderzoek vond een jaar na het verschijnen hiervan plaats. De 2156 respondenten (34) leken redelijk representatief te zijn voor alle huisartsen.

De resultaten van het onderzoek tonen kleine onvolkomenheden omdat een gering percentage van de vragenlijsten niet volledig was ingevuld. Bij bijna 90 van de respondenten kwamen consulten voor in verband met HIV, een kwart had HIV-seropositieve patiënten en 18 had AIDS-patiënten. Aantallen consulten, seropositieven en AIDS-patiënten per praktijk hielden vooral verband met de grootte van de gemeente en minder met de regio. Het gebruik van de HIV-wijzer hield verband met het voorkomen van HIV-consulten en van AIDS-patiënten in de praktijk. Huisartsen die niet met HIV-vragen of met AIDS-patiënten in aanraking kwamen, waren weinig gemotiveerd tot het raadplegen van de HIV-wijzer. Voor hen dienen andere manieren van scholing te worden ontwikkeld of moet de HIV-problematiek worden verwerkt in bestaande nascholingsprogramma's over andere onderwerpen.