Pieter Tanis

Wat wilde u vroeger worden?

‘Dat had ik niet helemaal duidelijk voor ogen, maar ik dacht wel over iets met beeldende kunst of klassieke muziek.’

Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?

‘Bewondering heb ik voor artsen die “out of the box” denken, met innovatieve dingen komen, en dan ook nog alle capaciteiten bezitten om daarmee doeltreffend aan de slag te gaan. Er is niet één specifiek iemand aan wie ik dan moet denken. Je komt dat gelukkig vaker tegen.’

Wat was de grootste vergissing in uw carrière?

‘Dat ik lang heb gedacht alles beter te kunnen regelen met nog meer inzet.’

Wat was de beste stap in uw carrière?

‘Via een advertentie in het NTvG solliciteren voor een promotieplek in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Daarmee kwam ik terecht in de oncologische chirurgie, en dat vak fascineert me nog steeds mateloos.’

Wat bracht u ertoe een artikel bij het NTvG in te dienen?

‘We wilden graag dit forum gebruiken voor het belichten van een multidisciplinair onderwerp waarover prachtige data uit Nederlandse populatiestudies zijn. Deze studies dicteren de internationale literatuur, en dat is mooi om daarover in de eigen taal te kunnen schrijven.’

‘Ik worstel met de footprint die ik als chirurg achterlaat’

Wat zou u doen als u een dag de baas was in Nederland?

‘Die dag zou ik me waarschijnlijk radeloos voelen, vanwege het besef dat elke politieke keuze een onmogelijke is door de complexiteit van de problemen die opgelost moeten worden.’

Waar bent of was u het gelukkigst?

‘Het gelukkigst ben ik als ik tot in elke vezel geraakt word tijdens een live concert.’

Wat is uw mooiste publicatie?

‘De enkele nagenoeg casuïstische beschrijvingen van operatieve oplossingen voor patiënten die door complicaties ernstig in de problemen zijn gekomen. Dat zijn uiteraard niet mijn meest geciteerde publicaties, maar die voegen wel iets unieks toe aan de literatuur, en hopelijk kan dit voor vergelijkbare patiënten wereldwijd het einde van een ellendige situatie betekenen.’

Met welk dilemma worstelt u momenteel?

‘Dat ik als zorgmedewerker, en als chirurg in het bijzonder, een duidelijke footprint achterlaat. Duurzaamheid en behoud van onze natuur vind ik een belangrijk thema, maar ik vind het lastig hoe ik hieraan, behalve door aanpassingen in mijn eigen leven, kan bijdragen.’

Waarover kunt u zich opwinden?

‘Over persoonlijk winstbejag ten koste van anderen of de samenleving.’

Wat doet u om fit te blijven?

‘Eigenlijk te weinig. Ik wandel wel graag en stap af en toe op de racefiets. Voor mijn mentale fitheid speel ik soms urenlang piano.’

Wat doet u met familie en vrienden die met kwaaltjes aankomen?

‘Die probeer ik zo goed mogelijk te helpen of van advies te voorzien. Je moet daarin natuurlijk je grenzen kennen, maar het benoemen wat voor ons als artsen vanzelfsprekend is kan soms al heel positief werken.’

Wat zou u willen veranderen in de zorg?

‘Dat we beter met elkaar het debat voeren over grenzen aan de zorg en kosteneffectiviteit van behandelingen, zeker in de laatste levensmaanden.’

Krijgen dokters genoeg betaald?

‘Ja, dat lijkt me wel.’

Wat zou u geweten willen hebben toen u jong was?

‘Dat “waarheden” en “gevestigde orde” je des te meer moeten uitdagen voor een kritische beschouwing.’

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

‘Een droom is misschien een groot woord, en ik haal veel voldoening uit mijn werk. Maar de hele dag de tijd hebben voor kunst en natuur voelt wel heel goed.’