Pathofysiologie en klinische kenmerken van decubitus

Zie ook het artikel op bl. 57.

Onder decubitus wordt verstaan: elke degeneratieve verandering die veroorzaakt wordt onder invloed van de op de weefsels inwerkende, comprimerende krachten en schuifkrachten.1 Preventieve interventies voor decubitus moeten gericht zijn op beïnvloeding van de voor de individuele patiënt relevante risicofactoren. Identificatie van deze risicofactoren vraagt kennis van de pathofysiologie van het decubitusproces. Het systematisch benoemen van de klinische kenmerken van decubitus maakt het mogelijk afspraken te maken over indeling in stadia, wat een vereiste is voor diagnostiek, therapie en wetenschappelijk onderzoek. Door de kennis van de pathofysiologie en van het natuurlijke beloop van decubitus te combineren, kunnen uitspraken gedaan worden over de prognose.

Voor het ontstaan van decubitus kan nog steeds geen eenduidige pathofysiologische verklaring gegeven worden. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de nog steeds groeiende inzichten op dit gebied en worden de klinische kenmerken van decubitus besproken.2

Pathofysiologie